1. W dniu 22 czerwca 2009 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Naczelnej Rady Adwokackiej o zbadanie zgodności art. 66 ust. 1 pkt 4 lit. b, art. 66 ust. 1 pkt 5 i art. 66 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1118, ze zm.; dalej: prawo o adwokaturze) z art. 2 i art. 17 ust. 1 Konstytucji; art. 68 ust. 3 pkt 5 i art. 78a ust. 4 pkt 6 prawa o adwokaturze z art. 2 Konstytucji; art. 78d ust. 2 prawa o adwokaturze z art. 17 ust. 1 Konstytucji.

2. Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 lipca 2009 r. wezwano Naczelną Radę Adwokacką do uzupełnienia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego zarządzenia, braków formalnych wniosku przez doręczenie oryginału oraz czterech kopii uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej, wyrażającej wolę wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie abstrakcyjnej kontroli norm – z treści dołączonej do wniosku uchwały nr 38/2009 Naczelnej Rady Adwokackiej z 4 kwietnia 2009 r. wynikało bowiem jedynie zobowiązanie Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej do sporządzenia wniosku; doręczenie wyciągu z protokołu i listy obecności (pięć egzemplarzy) z posiedzenia Naczelnej Rady Adwokackiej, pozwalających stwierdzić, że uchwała, o której mowa wyżej, została podjęta zgodnie z Regulaminem działania organów adwokatury i organów izb adwokackich; doręczenie pięciu egzemplarzy Regulaminu, o którym mowa wyżej.

3. Postanowieniem z 22 września 2009 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania wnioskowi dalszego biegu z powodu nieuzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie ustawowo określonym (art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK).

4. W zażaleniu na powyższe postanowienie, wniesionym 1 października 2009 r., Naczelna Rada Adwokacka wykazała, że pismo uzupełniające braki formalne wniosku zostało złożone do Trybunału Konstytucyjnego z zachowaniem terminu ustawowego. W konsekwencji Naczelna Rada Adwokacka wniosła „o uchylenie zaskarżonego postanowienia”.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Z prezentaty Trybunału Konstytucyjnego, którą zostało opatrzone pismo Naczelnej Rady Adwokackiej − w jej ocenie − uzupełniające braki formalne wniosku, wynika bezspornie, że zostało ono wniesione 30 lipca 2009 r., a więc z zachowaniem terminu ustawowego (tzn. w ciągu 7 dni od 27 lipca 2009 r., kiedy to nastąpiło potwierdzenie odbioru zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego).

Okoliczność powyższa stanowi podstawę uwzględnienia zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 września 2009 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Naczelnej Rady Adwokackiej.

Biorąc powyższe pod uwagę, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

W dniu 22 czerwca 2009 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Naczelnej Rady Adwokackiej o zbadanie zgodności: art. 66 ust. 1 pkt 4 lit. b, art. 66 ust. 1 pkt 5 i art. 66 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, ze zm.; dalej: prawo o adwokaturze) z art. 2 i art. 17 ust. 1 Konstytucji; art. 68 ust. 3 pkt 5 i art. 78a ust. 4 pkt 6 prawa o adwokaturze z art. 2 Konstytucji; art. 78d ust. 2 prawa o adwokaturze z art. 17 ust. 1 Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 lipca 2009 r. wezwano wnioskodawcę do usunięcia, w terminie 7 dni od daty doręczenia zarządzenia, braków formalnych wniosku przez: doręczenie oryginału oraz czterech kopii uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej, wyrażającej wolę wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie abstrakcyjnej kontroli norm, która to uchwała stanowi podstawę wniosku złożonego w niniejszej sprawie, bowiem z treści dołączonej do wniosku uchwały nr 38/2009 Naczelnej Rady Adwokackiej z 4 kwietnia 2009 r. wynikało jedynie zobowiązanie Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej do sporządzenia wniosku; doręczenie wyciągu z protokołu i listy obecności (pięć egzemplarzy) z posiedzenia Naczelnej Rady Adwokackiej, pozwalających stwierdzić, że uchwała, o której mowa wyżej, została podjęta zgodnie z Regulaminem działania organów adwokatury i organów izb adwokackich; doręczenie pięciu egzemplarzy Regulaminu, o którym mowa wyżej.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 36 ust. 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK, Naczelna Rada Adwokacka została wezwana zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 lipca 2009 r. do usunięcia braków formalnych wniosku, pod rygorem odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu. Ustawowy termin wykonania tego zarządzenia wynosił 7 dni od daty doręczenia zarządzenia wnioskodawcy.

Jak wynika z akt sprawy, zarządzenie zostało skutecznie doręczone Naczelnej Radzie Adwokackiej w dniu 27 lipca 2009 r., jednak wnioskodawca w żaden sposób nie odniósł się do tego zarządzenia.

Trybunał Konstytucyjny, na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy o TK, stwierdza, że okoliczność powyższa stanowi samodzielną przesłankę odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi Naczelnej Rady Adwokackiej.

W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.