1. Liczne wątpliwości organów stosowania prawa związane z odczytaniem sensu znaczeniowego art. 57 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625; dalej: prawo energetyczne) są – zdaniem Trybunału – faktem społecznym, który ustawodawca winien wziąć pod uwagę. Przepis prawny stosowany w masowej skali ogólnospołecznej powinien być szczególnie klarowny, oparty na prostej konstrukcji, bez uchybień i luk.

Trybunał Konstytucyjny sygnalizuje Sejmowi potrzebę takiego zredagowania odpowiednich przepisów prawa energetycznego, aby wynikało z nich jednoznacznie, że przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać „opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach”, wówczas gdy odbiorca nie kwestionuje roszczenia przedsiębiorstwa. W sytuacji gdy odbiorca odmawia uiszczenia ww. opłat, przedsiębiorstwo, celem zaspokojenia swojego roszczenia, winno skierować sprawę na drogę sądowego postępowania rozpoznawczego.

2. W wyroku z 10 lipca 2006 r. (sygn. K 37/04, OTK ZU nr 7/A/2006, poz. 79) Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że na gruncie obowiązującego stanu prawnego obowiązek sądowego rozpoznania sporu między przedsiębiorstwem energetycznym a odbiorcą odmawiającym uiszczenia ww. opłat, przed rozpoczęciem ściągania opłat w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wynika z wykładni systemowej, biorącej pod uwagę przepisy innych ustaw, w szczególności kodeksu postępowania cywilnego. Trybunał stwierdził również, że przekazanie, w art. 57 ust. 2 prawa energetycznego, ściągania wyżej wymienionych opłat do postępowania egzekucyjnego w administracji nie oznacza wyłączenia uprzedniego rozpoznania sporu na drodze sądowej.

Trybunał sygnalizuje ustawodawcy potrzebę takiego zredagowania odpowiednich przepisów prawa energetycznego, aby wynikał z nich bezpośrednio obowiązek sądowego rozpoznania sporu między przedsiębiorstwem energetycznym a odbiorcą energii lub paliw, przed ewentualnym rozpoczęciem ściągania wymienionych wyżej opłat w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji.

3. Trybunał Konstytucyjny sygnalizuje również potrzebę takiego zredagowania stosownego przepisu prawa energetycznego, aby wynikało z niego jednoznacznie, że prawomocny wyrok sądu, uznający roszczenia przedsiębiorstwa energetycznego o zapłatę wymienionych wyżej opłat, jest tytułem egzekucyjnym w postępowaniu egzekucyjnym w administracji, stanowiąc, w rozumieniu art. 4 w związku z art. 3 i 3a ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i poz. 711, Nr 133, poz. 935, Nr 157, poz. 1119, Nr 187, poz. 1381), „inne orzeczenie”, z którego wynika obowiązek zastosowania przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Z powyższych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.