1. We wniosku z 8 czerwca 2017 r. grupa posłów (dalej: wnioskodawca) wystąpiła do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności:
1) art. 390 § 1 i 2 oraz art. 39817 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, ze zm.; dalej: k.p.c.)
z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
2) art. 390 § 1 i 2 oraz art. 39817 § 2 i 3 w związku z art. 39817 § 1 k.p.c. z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i z art. 178 ust. 1 Konstytucji,
3) art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c. z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa oraz z art. 45 ust. 1 Konstytucji,
4) art. 441 § 1 i 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1749, ze zm.; dalej:
k.p.k.) z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
5) art. 441 § 3 i 5 w związku z art. 441 § 1 i 2 k.p.k. z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i z art. 178 ust. 1 Konstytucji,
6) art. 59 w związku z art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1254,
ze zm.; dalej: ustawa o SN) z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
7) art. 15 § 1 pkt 3 oraz art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2016 r. poz. 718, ze zm., dalej: p.p.s.a.) w związku art. 3 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju
sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066, ze zm.; dalej: p.u.s.a.) z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności
prawa,
8) art. 187 § 2 i 3 w związku z art. 187 § 1 p.p.s.a. z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i z art. 178 ust. 1 Konstytucji.
2. W piśmie procesowym z 5 lipca 2017 r. Rzecznik Praw Obywatelskich zgłosił udział w postępowaniu i przedstawił stanowisko,
że:
1) art. 390 § 1 i 2 oraz art. 39817 § 1 k.p.c. są zgodne z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
2) art. 390 § 1 i 2 oraz art. 39817 § 2 i 3 w związku z art. 39817 § 1 k.p.c. są zgodne z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 178 ust. 1 Konstytucji,
3) art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c. jest zgodny z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa oraz z art. 45 ust. 1 Konstytucji,
4) art. 441 § 1 i 2 k.p.k. jest zgodny z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
5) art. 441 § 3 i 5 w związku z art. 441 § 1 i 2 k.p.k. jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 178
ust. 1 Konstytucji,
6) art. 59 w związku z art. 1 pkt 1 lit. b ustawy o SN jest zgodny z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
7) art. 15 § 1 pkt 3 oraz art. 187 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 3 § 2 p.u.s.a. jest zgodny z wynikającą z art. 2 Konstytucji
zasadą określoności prawa,
8) art. 187 § 2 i 3 w związku z art. 187 § 1 p.p.s.a. jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 178 ust.
1 Konstytucji.
3. W piśmie procesowym z 6 lipca 2017 r. Prokurator Generalny wniósł o stwierdzenie, że:
1) a) art. 390 § 1 oraz art. 39817 § 1 k.p.c.,
b) art. 441 § 1 i 2 k.p.k.,
c) art. 59 w związku z art. 1 pkt 1 lit. b ustawy o SN,
d) art. 15 § 1 pkt 3 oraz art. 187 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 3 § 2 p.u.s.a.
– rozumiane w ten sposób, że, gdy dana materia jest jednocześnie regulowana na poziomie konstytucyjnym i ustawowym, umożliwiają
– odpowiednio – Sądowi Najwyższemu lub Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, orzekającym w procedurze podejmowania uchwał wyjaśniających
zagadnienia prawne, dokonywanie wykładni pojęć konstytucyjnych w oparciu o znaczenie pojęć zawartych w aktach rangi ustawy
zwykłej – są niezgodne z zasadą demokratycznego państwa prawnego, określoną w art. 2 Konstytucji, w następstwie naruszenia
art. 8 i art. 7 Konstytucji, są natomiast zgodne z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
2) art. 390 § 2 k.p.c. jest zgodny z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa,
3) art. 390 § 1 i 2 k.p.c. oraz art. 39817 § 2 i 3 w związku z art. 39817 § 1 k.p.c. są zgodne z art. 45 ust. 1 i art. 178 ust. 1 Konstytucji oraz nie są niezgodne z art. 31 ust. 3 Konstytucji,
4) art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c. jest zgodny z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą określoności prawa oraz z art. 45 ust. 1 Konstytucji,
5) art. 441 § 3 i 5 w związku z art. 441 § 1 i 2 k.p.k. jest zgodny z art. 45 ust. 1 i art. 178 ust. 1 Konstytucji oraz nie
jest niezgodny z art. 31 ust. 3 Konstytucji,
6) art. 187 § 2 i 3 w związku z art. 187 § 1 p.p.s.a. jest zgodny z art. 45 ust. 1 i art. 178 ust. 1 Konstytucji oraz nie
jest niezgodny z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
4. W piśmie procesowym wnioskodawcy w sprawie o sygn. akt K 7/17 z 23 marca 2018 r. 24 posłów wycofało poparcie dla wniosku
złożonego 8 czerwca 2017 r. Do pisma została załączona lista z podpisami.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
1. Art. 191 ust. 1 pkt 1 Konstytucji stanowi, że z wnioskiem o stwierdzenie zgodności ustawy z Konstytucją może wystąpić między
innymi 50 posłów. Liczba posłów popierających wniosek może być większa, nie może być jednak mniejsza niż liczba ustalona w
przepisie Konstytucji.
Wnioskodawcą w rozpoznawanej sprawie była grupa 67 posłów na Sejm VIII kadencji. W chwili wystąpienia z wnioskiem do Trybunału
Konstytucyjnego wnioskodawca miał zatem legitymację do zainicjowania postępowania przed Trybunałem.
2. W piśmie procesowym z 23 marca 2018 r. 24 posłów, zgodnie z załączoną do pisma listą z podpisami, wycofało swoje poparcie
dla wniosku. Aktualnie wniosek jest zatem popierany przez 43 posłów.
3. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 czerwca 2011 r., sygn. K 3/09, OTK ZU nr 5/A/2011, poz. 39 (wydanym w pełnym składzie)
oraz w postanowieniu z 15 października 2014 r., sygn. U 11/13, OTK ZU nr 9/A/2014, poz. 108, stwierdził, że wystąpienie do
Trybunału polega nie tylko na złożeniu wniosku, ale też na popieraniu go do momentu wydania przez Trybunał orzeczenia w sprawie.
Jeżeli na skutek wygaśnięcia mandatu jednego lub kilku sygnatariuszy wniosku lub wskutek wycofania podpisu liczba podmiotów
popierających wniosek spadnie poniżej wymaganego konstytucyjnie minimum, wniosek przestaje być dopuszczalny (por. postanowienie
TK z 12 listopada 1997 r., sygn. K 20/97, OTK ZU nr 3-4/1997, poz. 57).
4. Trybunał w obecnym składzie podtrzymuje powyższe stanowisko. W rozpatrywanej sprawie, w związku z wycofaniem podpisów przez
24 posłów, liczba posłów popierających wniosek spadła poniżej liczby określonej w Konstytucji jako minimalna liczba posłów
popierających wniosek.
W konsekwencji grupa posłów, która zainicjowała postępowanie w sprawie o sygn. K 7/17, utraciła legitymację do występowania
przed Trybunałem. Ze względu na brak uprawnionego podmiotu wydanie wyroku w niniejszej sprawie jest niedopuszczalne. Uzasadnia
to umorzenie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016
r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 2072).
Z powyższych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.