1. Skarga konstytucyjna, wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego 10 czerwca 2019 r. (data nadania), przez Państwowe Gospodarstwo Leśne […] (dalej: skarżące Nadleśnictwo), dotyczyła zbadania zgodności art. 1 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1821, ze zm.; dalej: u.p.l.) w związku z art. 2 ust. 2 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 4 i 7 oraz ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1445, ze zm.; dalej: u.p.o.l.), w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., rozumianych w ten sposób, że „grunty stanowiące lasy, pozostające w zarządzie jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne przedsiębiorstwa energetycznego oraz na których posadowione są elementy infrastruktury przesyłowej przedsiębiorstwa energetycznego, są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność leśna, a tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a nie podatkiem leśnym – przy czym takiej kwalifikacji nie zmienia możliwość prowadzenia na tych gruntach działalności leśnej”, z:

a) art. 64 ust. 1 i 2 i art. 32 w związku z art. 2 związku z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

b) art. 84 i art. 217 w związku z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 Konstytucji,

c) art. 64 ust. 2 w związku z art. 84 i art. 217 w związku z art. 32 Konstytucji.

2. Przedstawiony przez skarżące Nadleśnictwo problem konstytucyjny dotyczył dopuszczalności takiej interpretacji zaskarżonych przepisów ustawy o podatku leśnym oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, która umożliwia opodatkowanie gruntu leśnego podatkiem od nieruchomości wyłącznie przez sam fakt, że przez grunt ten przebiega elektroenergetyczna linia przesyłowa.

3. Postanowieniem TK z 1 grudnia 2020 r., sygn. Ts 90/19, niniejszej skardze konstytucyjnej został nadany dalszy bieg.

4. Prokurator Generalny w piśmie z 6 kwietnia 2021 r. przedstawił stanowisko, zgodnie z którym: art. 2 ust. 2 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. w związku z art. 1 ust. 1 u.p.l., w stanie prawnym obowiązującym do końca 2018 r. – rozumiany w ten sposób, że grunty stanowiące lasy, pozostające w zarządzie jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne oraz na których posadowione są elementy infrastruktury przesyłowej przedsiębiorstwa energetycznego, są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność leśna, a tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a nie podatkiem leśnym – jest zgodny z art. 64 ust. 1 i 2 w związku z art. 32 ust. 1 w związku z art. 2 w związku z art. 84 oraz z zasadą szczególnej określoności regulacji daninowych, wywodzoną z art. 84 w związku z art. 217, w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a w pozostałym zakresie postępowanie podlega umorzeniu na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393) – ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

5. Pismem z 11 lutego 2022 r. skarżący cofnął skargę konstytucyjną.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 56 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) do rozpoczęcia rozprawy skarżący może wycofać skargę konstytucyjną. Pismem z 11 lutego 2022 r. skarżący cofnął skargę konstytucyjną.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p.TK cofnięcie skargi konstytucyjnej powoduje konieczność umorzenia postępowania.

Z powyższych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.