1. W dniu 31 października 2012 r. E.P. (dalej: skarżąca) złożyła do Trybunału Konstytucyjnego skargę konstytucyjną w sprawie zgodności art. 88 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 83 ust. 6, art. 85 ust. 1 i 2 oraz art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, ze zm.) z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji.

2. Wraz ze skargą skarżąca złożyła wniosek o wydanie przez Trybunał Konstytucyjny postanowienia tymczasowego o wstrzymaniu wykonania decyzji Prezydenta Miasta Łodzi nr ZK/12/10 z 21 maja 2010 r. (znak: OŚR.I. 7635/22-03/09/10). W decyzji tej nałożono na skarżącą administracyjną karę pieniężną w wysokości 25 392,36 zł. Skarżąca podniosła, że wniosek uzasadniony jest ważnym interesem. Wskazała, że utrzymuje się sama, a dochody uzyskuje z tytułu emerytury oraz prowadzonej działalności gospodarczej w kwocie nieprzekraczającej miesięcznie ok. 1600 zł. Skarżąca zaznaczyła również, że współfinansuje remonty i koszty w związku ze współwłasnością nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym. Konieczność uiszczenia naliczonej kary narazi skarżącą na egzekucję z posiadanej nieruchomości.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) Trybunał może wydać postanowienie tymczasowe o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia w sprawie, której dotyczy skarga konstytucyjna, jeżeli wykonanie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia mogłoby spowodować skutki nieodwracalne, wiążące się z dużym uszczerbkiem dla skarżącego, lub gdy przemawia za tym ważny interes publiczny lub inny ważny interes skarżącego.

Postanowienie tymczasowe ma szczególny charakter, stanowi bowiem rozstrzygnięcie formalne i akcesoryjne, o ograniczonym zasięgu czasowym. Zapada ono na posiedzeniu niejawnym, nie kończy postępowania, nie ma charakteru ostatecznego (może zostać uchylone w razie ustania przyczyn, dla których zostało wydane) i może wywierać skutki jedynie w toku postępowania. Stanowi ono jedyną formę, w której Trybunał Konstytucyjny – będący „sądem prawa”, nie zaś „sądem faktów” – może ingerować w toczące się postępowanie indywidualne, w zakresie ograniczonym przedmiotowo i czasowo, z uwagi na ustawowo sprecyzowane szczególne okoliczności (zob. postanowienie tymczasowe z 23 stycznia 2008 r., SK 3/08, OTK ZU nr 1/A/2008, poz. 13).

Podstawą wydania postanowienia tymczasowego mogą być okoliczności wskazane w art. 50 ust. 1 ustawy o TK, co oddziela niejako możliwość wydania postanowienia tymczasowego od merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Trybunał Konstytucyjny wyjaśniał w swych orzeczeniach, że rozstrzygnięcia dotyczące zastosowania tego środka powinny być – co do zasady –podejmowanie dopiero wtedy, gdy skarga, w związku z którą może być wydane postanowienie tymczasowe, spełnia formalne warunki jej dopuszczalności (zob. postanowienie tymczasowe z 23 stycznia 2008 r., SK 48/07, OTK ZU nr 1/A/2008, poz. 12 i powołane tam orzeczenia). Jeżeli jednak – już na etapie rozpoznania wstępnego – Trybunał Konstytucyjny stwierdzi zaistnienie przesłanki określonej w art. 50 ust. 1 ustawy o TK, to postanowienie tymczasowe może zostać wydane przed podjęciem rozstrzygnięcia w sprawie dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej (por. postanowienia TK z 27 kwietnia 2006 r., Ts 72/06 i 28 listopada 2006 r., Ts 226/06, niepubl.).

2. Decyzją Prezydenta Miasta Łodzi nr ZK/12/10 z 21 maja 2010 r. (znak: OŚR.I. 7635/22-3/09/10) skarżącej została naliczona administracyjna kara pieniężna w wysokości 25 392,36 zł. Trybunał Konstytucyjny uznaje, że za wstrzymaniem wykonania powyższej decyzji przemawia okoliczność, iż wykonanie jej mogłoby wiązać się z dużym uszczerbkiem dla skarżącej. W skardze wskazano, że skarżąca nie jest w stanie − bez konieczności przeprowadzenia egzekucji z udziału w nieruchomości − uiścić naliczonej kary.

W tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.