Wnioskiem z 11 października 2005 r. Rada Miejska w Goleniowie zwróciła się do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie, że art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 ze zm.; dalej: prawo ochrony środowiska) w zakresie, w jakim upoważnia Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia rodzajów przedsięwzięć wymagających sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, a także stwierdzenie, że § 3 ust. 1 pkt 90 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573; dalej: rozporządzenie w sprawie rodzajów przedsięwzięć) w zakresie, w jakim ustala on tabelę współczynników przeliczeniowych sztuk zwierząt na duże jednostki przeliczeniowe inwentarza (DJP) stanowiącą załącznik do tego rozporządzenia, są niezgodne z art. 32, art. 64 i art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 3 Konstytucji organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie zgodności aktów normatywnych (ich części) z aktami normatywnymi mającymi wyższą moc prawną w hierarchicznie zbudowanym systemie źródeł powszechnie obowiązującego prawa. Jednakże legitymacja tych podmiotów została – w porównaniu z uprawnieniami przysługującymi podmiotom wymienionym w art. 191 ust. 1 pkt 1 Konstytucji – ograniczona przez ustrojodawcę w ten sposób, że przedmiotem wniosku mogą być tylko takie przepisy, które dotyczą spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy (art. 191 ust. 2 Konstytucji).

Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.; dalej: ustawa o TK), wniosek przedstawiony przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego (podmiot legitymowany szczegółowo), podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy złożony wniosek odpowiada wymogom formalnym, czy nie jest oczywiście bezzasadny, a w szczególności, czy pochodzi od uprawnionego podmiotu.

2. Rada Miejska w Goleniowie twierdzi, że art. 51 ust. 8 prawa ochrony środowiska, który formułuje upoważnienie do wydania rozporządzenia, jest niezgodny z art. 32 i art. 64 Konstytucji.

Uzasadniając zarzut naruszenia art. 32 i art. 64 Konstytucji, wnioskodawca przedstawia dowody, które explicite odnoszą się do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 51 ust. 8 prawa ochrony środowiska (np. „zróżnicowanie osób prowadzących działalność gospodarczą” ze względu na obligatoryjne sporządzanie raportu czy „naruszenie możliwości korzystania z przedmiotu własności” w razie sąsiedztwa z przedsięwzięciem znacząco oddziałującym na środowisko), a nie samego przepisu upoważniającego do jego wydania.

Biorąc pod uwagę powyższe, Trybunał Konstytucyjny stwierdza oczywistą bezzasadność wniosku Rady Miejskiej w Goleniowie, w zakresie badania zgodności art. 51 ust. 8 zaskarżonej ustawy z art. 32 i art. 64 Konstytucji.

3. Rada Miejska w Goleniowie wnosi o zbadanie zgodności § 3 ust. 1 pkt 90 rozporządzenia w sprawie rodzajów przedsięwzięć z art. 32, art. 64 i art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny po zbadaniu zarzutów przedstawionych przez wnioskodawcę, w szczególności popartych wyliczeniami, ustalonymi na podstawie § 3 ust. 1 pkt 90 kwestionowanego rozporządzenia, stwierdza niedopuszczalność wydania orzeczenia w wyżej wskazanym zakresie zaskarżenia. Trybunał Konstytucyjny ustalił bowiem, że Rada Miejska w Goleniowie podejmując 8 czerwca 2005 r. uchwałę Nr XXXII/393/05 w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego, a także uzasadniając we wniosku z 11 października 2005 r. niezgodność § 3 ust. 1 pkt 90 rozporządzenia w sprawie rodzajów przedsięwzięć, nie wzięła pod uwagę, iż kwestionuje przepis, który utracił moc obowiązującą.

Rada Ministrów rozporządzeniem z dnia 10 maja 2005 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 769) znowelizowała rozporządzenie w sprawie rodzajów przedsięwzięć, w tym będący przedmiotem kontroli § 3 ust. 1 pkt 90. Przepis ten wszedł w życie 8 czerwca 2005 r., zmieniając przesłankę fakultatywnego sporządzania raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w przypadku chowu lub hodowli zwierząt, niewymienionych w § 2 ust. 1 pkt 43. Zastąpił dotychczasowy wymóg chowu lub hodowli zwierząt „w liczbie nie niższej niż 50 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DPJ)”, wymogiem chowu lub hodowli zwierząt „w granicach administracyjnych miast (...) – w liczbie nie niższej niż 40 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DPJ)” oraz „na pozostałych obszarach – w liczbie nie niższej niż 60 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DPJ)”.

Trybunał Konstytucyjny przypomina zatem, że kontrola zgodności aktów normatywnych (ich przepisów), pomijając specyfikę kontroli prewencyjnej, odnosi się jedynie do takich aktów (ich przepisów), które obowiązują, ponieważ skutkiem prawnym orzeczenia przez Trybunał niekonstytucyjności (czy braku legalności) jest utrata mocy obowiązującej i eliminacja takiego aktu (przepisu) z systemu prawa obowiązującego. Skoro kwestionowany przez Radę Miejską w Goleniowie § 3 ust. 1 pkt 90 rozporządzenia w sprawie rodzajów przedsięwzięć utracił moc obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał, to postępowanie w tym zakresie stało się bezprzedmiotowe.

W konsekwencji, Trybunał Konstytucyjny na podstawie art. 36 ust. 3 w związku z art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy o TK odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Miejskiej w Goleniowie w odniesieniu do badania zgodności § 3 ust. 1 pkt 90 kwestionowanego rozporządzenia z art. 32, art. 64 i art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.