W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 25 sierpnia 2015 r. (data nadania) J.W. (dalej: skarżąca) domaga się zbadania zgodności art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, ze zm.) z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 2 i art. 21 ust. 1 Konstytucji.

Skarżąca wniosła skargę konstytucyjną w związku z następującym stanem faktycznym. Wyrokiem z 3 września 2014 r. Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej – I Wydział Cywilny (sygn. akt I C 318/12) oddalił powództwo skarżącej przeciwko Gminie Cieszyn o zapłatę. Sąd Apelacyjny w Katowicach – I Wydział Cywilny wyrokiem z 11 marca 2015 r. (sygn. akt I ACA 958/14) oddalił apelację skarżącej.

W treści uzasadnienia skargi konstytucyjnej (s. 4) skarżąca oświadczyła, że od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 11 marca 2015 r. (sygn. akt I Aca 958/14) została wniesiona skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Na podstawie art. 138 w zw. z art. 139 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 1064; dalej: ustawa o TK z 2015 r.) z dniem 30 sierpnia 2015 r. utraciła moc ustawa z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK). Zgodnie z art. 134 pkt 1 ustawy o TK z 2015 r. w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy w postępowaniu przed Trybunałem w zakresie dotyczącym wstępnego rozpoznania stosuje się przepisy dotychczasowe, tzn. przepisy ustawy o TK. Rozpatrywana skarga konstytucyjna została wniesiona przed dniem wejścia w życie ustawy o TK z 2015 r., dlatego do jej wstępnej kontroli zastosowanie mają przepisy ustawy o TK.

Skarga konstytucyjna jest środkiem prawnym o charakterze subsydiarnym i nadzwyczajnym. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego zasada subsydiarności w korzystaniu z prawa do skargi konstytucyjnej wymaga wykorzystania przysługujących skarżącemu zwykłych środków prawnych przed wystąpieniem ze skargą konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego. Do rozstrzygania o sprawach indywidualnych są powołane przede wszystkim sądy i organy administracji publicznej, natomiast Trybunał Konstytucyjny może wkraczać dopiero wówczas, gdy stan naruszenia prawa podmiotowego nie może już zostać usunięty przy wykorzystaniu służących do tego celu instrumentów prawnych. Podkreślić należy, że do spełnienia przesłanek skargi konstytucjynej nie jest jednak konieczne korzystanie ze środków o charakterze nadzwyczajnym, wnoszonych od orzeczenia, któremu przysługuje już przymiot prawomocności (art. 46 ust. 1 ustawy o TK). Jednakże w sytuacji, w której procedury tego rodzaju zostały zainicjowane i mogą one mieć wpływ na ustalenie podstaw do wystąpienia ze skargą konstytucyjną, w szczególności – mogą prowadzić do uchylenia ostatecznego orzeczenia w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji i art. 46 ust. 1 ustawy o TK, uzasadnione staje się zawieszenie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym do czasu ich zakończenia. Z taką sytuacją niewątpliwie mamy do czynienia w przypadku wniesienia w postępowaniu cywilnym skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego.

Trybunał Konstytucyjny z urzędu ustalił, że 12 października 2015 r. wpłynęła do Sądu Najwyższego skarga kasacyjna od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 11 marca 2015 r. (sygn. akt I ACa 958/14). Postępowanie toczy się pod sygn. akt V CSK 575/15.

Mając powyższe na względzie, Trybunał Konstytucyjny, na podstawie art. 20 ustawy o TK oraz art. 177 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, ze zm.), zawiesza postępowanie w przedmiocie wstępnej kontroli skargi konstytucyjnej do czasu zakończenia postępowania przed Sądem Najwyższym w sprawie rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 11 marca 2015 r. (sygn. akt I Aca 958/14).