1. Rzecznik Praw Obywatelskich 22 kwietnia 1997 r. wniósł do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności art. 47
pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 105, poz. 509; zm.:
z 1995 r. Nr 86, poz. 433, Nr 133, poz. 654; z 1996 r. Nr 56, poz. 257; z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 68 poz. 439 ) skreślającego
art. 691 kc w części dotyczącej wygaśnięcia stosunku najmu lokalu mieszkalnego w razie braku osób bliskich zmarłego najemcy
uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu z art. 7 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy
Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 84, poz. 426; zm.: z 1995 r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729; z 1996
r. Nr 106, poz. 488) oraz z art. 71 ust. 2 powołanej Ustawy Konstytucyjnej.
Inspiracją dla Rzecznika Praw Obywatelskich do złożenia wniosku w tej sprawie do Trybunału Konstytucyjnego były skargi od
właścicieli budynków mieszkalnych, w tym także gmin, którym wspomniany przepis ograniczył prawa do własnego lokalu. Przed
wejściem w życie ustawy o najmie lokali, problematyka wstąpienia w stosunek najmu lokalu po śmierci najemcy regulowana była
ustawą z 10 kwietnia 1974 r. – Prawo lokalowe, która definiowała pojęcie osoby bliskiej najemcy oraz przepisem art. 691 kc
określającym przesłanki uprawniające osobę bliską najemcy do wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego po jego śmierci.
Uprawnienia takie posiadały osoby bliskie, które stale mieszkały z najemcą do chwili śmierci, w przypadku zaś braku osób uprawnionych
do wstąpienia w stosunek najmu, stosunek najmu wygasał. Regulacje te, stwierdza Rzecznik Praw Obywatelskich, utraciły moc
wraz z wejściem w życie ustawy o najmie lokali, która w art. 47 pkt 3 uchyliła art. 691 kc. Art. 8 ustawy z 2 lipca 1994 r.
o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych określa tylko krąg osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu, nie regulując
sytuacji, w której nie ma osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu po śmierci najemcy, stwierdza wnioskodawca. W tym
stanie prawnym Sąd Najwyższy w dwóch uchwałach z 16 maja 1996 r. (sygn. III CZP 46/96, OSNC z 7-8/1996, poz. 104 i sygn. III CZP 77/96, niepublikowana) przyjął, że najem, jako prawo majątkowe nie związane ściśle z osobą najemcy podlega dziedziczeniu na podstawie
art. 922 § 1 kc. Oznacza to, stwierdza wnioskodawca, że osoby te z pominięciem spadkobierców wstępują z mocy prawa w stosunek
najmu, przy czym mogą to być także osoby, które nigdy nie zamieszkiwały z najemcą. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich,
przepis art. 47 ust. 3 ustawy o najmie lokali w zaskarżonym zakresie narusza konstytucyjną zasadę ochrony własności wyrażoną
w art. 7 przepisów konstytucyjnych, gdyż stworzenie przez ustawodawcę prawnej możliwości dziedziczenia najmu lokalu w sposób
istotny ogranicza korzystanie przez właścicieli budynków mieszkalnych z przysługującego im prawa własności. Wnioskodawca podziela
pogląd Trybunału wyrażony w orzecznictwie, że prawo własności nie jest prawem absolutnym ale jego granice oraz zakres ochrony
muszą mieć podstawę w ustawie zasadniczej, w szczególności w zasadzie dobra ogółu, interesu ogólnego (K1/91 z 28 maja 1991
roku, OTK w 1991 r., poz. 4). W ocenie wnioskodawcy, w interesie ogółu nie leży regulacja pozwalająca na uzyskanie w drodze
dziedziczenia prawa do mieszkania przez osoby nie zamieszkujące do chwili śmierci z najemcą i często posiadający inny lokal.
Powstała sytuacja prawna dotyczy także mieszkań znajdujących się w zasobach gminy, nie pozwalając im na wykonywanie obowiązków
dotyczących zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych obywateli, narusza więc także art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej, gdyż w
sposób niedopuszczalny, zdaniem RPO, ogranicza wykonywanie przez gminy zadań zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych członków
wspólnoty samorządowej o niskich dochodach.
2. Prokurator Generalny w piśmie z 24 czerwca 1997 r. podzielił stanowisko wnioskodawcy o sprzeczności zakwestionowanej regulacji
zarówno z art. 7 przepisów konstytucyjnych, jak i z art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej, z powodów wskazanych we wniosku.
W ocenie Prokuratora Generalnego najem powinien być traktowany jako prawo ściśle związane z osobą najemcy a prawo do wstąpienia
w stosunek najmu po zmarłym najemcy przysługiwać powinno wyłącznie osobom wymienionym w art. 8 ustawy o najmie lokalu.