W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 17 czerwca 2024 r. (data nadania) R.K. i R.K. (dalej: skarżący), reprezentowani przez pełnomocnika z wyboru, wystąpili z żądaniem przytoczonym w komparycji niniejszego postanowienia na tle następującego stanu faktycznego.

Skarżący są właścicielami Niepublicznego Przedszkola „[…]”, znajdującego się w M. Burmistrz Miasta M. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie niezgodnego z przeznaczeniem wykorzystania dotacji oświatowej, udzielonej przedszkolu.

Decyzją z 9 lipca 2018 r. (nr […]) Burmistrz Miasta M. orzekł o zwrocie przez skarżących kwoty 495,00 zł jako dotacji niewykorzystanej w terminie oraz kwoty 146.823,40 zł jako dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem. Skarżący odwołali się od tej decyzji.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z 23 sierpnia 2018 r. (nr […]) uchyliło powyższą decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Burmistrz Miasta M. wydał decyzję z 29 stycznia 2019 r. (nr […]), w której orzekł o zwrocie kwoty 119.000 zł tytułem dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem. Skarżący wnieśli odwołanie także od tej decyzji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z 14 marca 2019 r. (nr […]) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Skarżący wnieśli skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., który wyrokiem z 30 września 2019 r. (sygn. akt […]) ją oddalił.

W wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej złożonej przez skarżących Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 9 lutego 2024 r. (sygn. akt […]) oddalił ją, skarżący zaś uznali to orzeczenie za ostateczne rozstrzygnięcie o ich prawach i wolnościach.

Zarządzeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z 2 lipca 2024 r. (doręczonym pełnomocnikowi 8 lipca 2024 r.) skarżący zostali wezwani do usunięcia braków skargi przez: doręczenie pełnomocnictwa szczególnego do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej oraz reprezentowania skarżących przed Trybunałem Konstytucyjnym w odniesieniu do sprawy, w związku z którą złożona została skarga konstytucyjna (wraz z czterema kopiami); udokumentowanie daty doręczenia skarżącym ostatecznego orzeczenia (poprzez doręczenie poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii koperty, w której nastąpiło doręczenie, ponieważ w aktach w znajduje się jedynie jej niepoświadczona kopia) wraz z czterema kopiami. Skarżący usunęli braki formalne skargi 9 lipca 2024 r. (data nadania).

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 18 grudnia 2024 r. (doręczonym pełnomocnikowi 30 grudnia 2024 r.) skarżący zostali wezwani do usunięcia braków skargi przez: 1) wyjaśnienie, przez podanie adresu publikacyjnego w Dzienniku Ustaw, która wersja art. 90 ust. 3d ustawy z dnia 7 września 199l r. o systemie oświaty stanowi przedmiot kontroli; 2) uzasadnienie, po wykonaniu punktu 1 zarządzenia, zarzutu niezgodności kwestionowanego przepisu ustawy z art. 21 ust. l oraz art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie. Skarżący usunęli braki formalne skargi 2 stycznia 2025 r. (data nadania).

Skarżący wnieśli o stwierdzenie niezgodności zaskarżonego przepisu z prawem podmiotowym, jakim jest prawo do równego traktowania oraz z konstytucyjną zasadą demokratycznego państwa prawnego i wyprowadzonymi z niej zasadami zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, określoności przepisów prawa, a także z zasadą sprawiedliwości społecznej. Zdaniem skarżących zaskarżony przepis nie spełnia wymagań poprawnej legislacji, w tym określoności przepisów prawa, a tym samym narusza uprawnione oczekiwania adresatów normy prawnej co do niearbitralności, przewidywalności oraz stabilności systemu prawnego. Nie dopuszczając możliwości finansowania z subwencji oświatowej wynagrodzenia drugiego dyrektora placówki oświatowej ustawodawca, zdaniem skarżących, naruszył zasadę równości wobec prawa poprzez odmienne traktowanie dwóch podmiotów znajdujących się w tej samej sytuacji prawnej. Naruszona została również zasada proporcjonalności, poprzez niedopuszczalną ingerencję w istotę prawa własności.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. Służy ono wyeliminowaniu – już w początkowej fazie postępowania – spraw, które nie mogą być przedmiotem merytorycznego rozstrzygania. Trybunał wydaje postanowienie o nadaniu skardze konstytucyjnej dalszego biegu, gdy spełnia ona wymagania przewidziane w ustawie oraz nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.

2. W ocenie Trybunału skarga konstytucyjna spełnia przesłanki przekazania jej do merytorycznej oceny, ponieważ:

– została sporządzona przez radcę prawnego, który przedłożył stosowne pełnomocnictwo,

– dochowany został termin, o którym mowa w art. 77 ust. 1 u.o.t.p.TK, gdyż odpis wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 lutego 2024 r. (sygn. akt […]) wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącym 18 marca 2024 r., skarga zaś została wniesiona do Trybunału 17 czerwca 2024 r.,

– skarżący wyczerpali przysługującą im drogę prawną, gdyż wskazane wyżej orzeczenie jest niezaskarżalne w trybie zwykłych środków zaskarżenia,

– określony został przedmiot kontroli (art. 53 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p.TK),

– skarżący wskazali, które konstytucyjne prawa i wolności oraz w jaki sposób – ich zdaniem – zostały naruszone (art. 53 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p.TK),

– skarżący przedstawili uzasadnienie sformułowanych przez nich zarzutów (art. 53 ust. 1 pkt 3 u.o.t.p.TK),

– nie jest obarczona nieusuwalnymi brakami formalnymi, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 1 u.o.t.p.TK, a postawione w niej zarzuty nie są oczywiście bezzasadne w rozumieniu art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.

W związku z powyższym – na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p.TK – Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.