Sprawa K 3/14

Proszę czekać trwa pobieranie danych

Sygnatura K 3/14

Data wpływu do TK 17 stycznia 2014

Data wpływu do STK 07 lutego 2014

Podmiot w sprawie

Grupa posłów na Sejm RP - wnioskodawca

Przedmiot sprawy

Ustawa z dnia 26. 06. 1974r. Kodeks pracy
- art. 129 par. 2
- art. 139 par. 3
- art. 150 par. 3 pkt 2
- art. 150 par. 5

Wzorce

Konstytucja z dnia 2. 04. 1997r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej
- art. 2
- art. 20
- art. 24 w zw. z art. 66
- art. 31 ust. 3
- art. 66

Postanowienie - umorzenie z dnia 8 czerwca 2016

Rodzaj orzeczenia Postanowienie - umorzenie

Data 8 czerwca 2016

Dotyczy Przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy

Miejsce publikacji

OTK ZU A/2016, poz. 36

Skład

Sędzia	Funkcja
Stanisław Rymar	przewodniczący
Stanisław Biernat	sprawozdawca
Zbigniew Jędrzejewski
Julia Przyłębska
Małgorzata Pyziak-Szafnicka

Stan na: 18-05-2024

Rodzaj orzeczenia Postanowienie - umorzenie

Data 8 czerwca 2016

Dotyczy Przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy

Miejsce publikacji

OTK ZU A/2016, poz. 36

Skład

Sędzia	Funkcja
Stanisław Rymar	przewodniczący
Stanisław Biernat	sprawozdawca
Zbigniew Jędrzejewski
Julia Przyłębska
Małgorzata Pyziak-Szafnicka

Pobierz [51 KB]

Spis treści

Postanowienie z dnia 8 czerwca 2016 r. sygn. akt K 3/14

przewodniczący: Stanisław Rymar

sprawozdawca: Stanisław Biernat

I - część historyczna

II - uzasadnienie prawne

Zdanie odrębne

Metryka orzeczenia

Rodzaj orzeczenia Postanowienie - umorzenie

Data 8 czerwca 2016

Dotyczy Przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy

Miejsce publikacji

OTK ZU A/2016, poz. 36

Skład

Sędzia	Funkcja
Stanisław Rymar	przewodniczący
Stanisław Biernat	sprawozdawca
Zbigniew Jędrzejewski
Julia Przyłębska
Małgorzata Pyziak-Szafnicka

36/A/2016

POSTANOWIENIE
z dnia 8 czerwca 2016 r.
Sygn. akt K 3/14

POSTANOWIENIE

z dnia 8 czerwca 2016 r.

Sygn. akt K 3/14

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Stanisław Rymar - przewodniczący

Stanisław Biernat - sprawozdawca

Zbigniew Jędrzejewski

Julia Przyłębska

Małgorzata Pyziak-Szafnicka,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 czerwca 2016 r., wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności:

1) art. 129 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U.2014.1502, ze zm.) z art. 2, art. 31 ust. 3 oraz art. 24 w związku z art. 66 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

2) art. 139 § 3 oraz art. 150 § 3 pkt 2 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 2 i art. 20 Konstytucji oraz z art. 1 Konwencji nr 135 dotyczącej ochrony przedstawicieli pracowników w przedsiębiorstwach i przyznania im ułatwień, przyjętej w Genewie 23 czerwca 1971 r. (Dz.U.1977.39.178),

3) art. 150 § 5 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 2, art. 20 i art. 66 Konstytucji,

postanawia:

na podstawie art. 71 ust. 3 w związku z art. 104 ust. 1 pkt 5 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (j.t. Dz.U.2016.293) umorzyć postępowanie.

Uzasadnienie:

1. Do Trybunału Konstytucyjnego wpłynął wniosek grupy posłów na Sejm VII kadencji o orzeczenie, że:

1) art. 129 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U.2014.1502, ze zm.; dalej: Kp) jest niezgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 oraz art. 24 w związku z art. 66 Konstytucji;

2) art. 139 § 3 oraz art. 150 § 3 pkt 2 Kp są niezgodne z art. 2 i art. 20 Konstytucji oraz z art. 1 Konwencji nr 135 dotyczącej ochrony przedstawicieli pracowników w przedsiębiorstwach i przyznania im ułatwień, przyjętej w Genewie 23 czerwca 1971 r. (Dz.U.1977.39.178; dalej: Konwencja nr 135);

3) art. 150 § 5 Kp jest niezgodny z art. 2, art. 20 i art. 66 Konstytucji.

2. Prokurator Generalny w piśmie z 25 lutego 2015 r. wniósł o stwierdzenie, że:

1) art. 129 § 2 Kp jest zgodny z art. 2 oraz art. 24 w związku z art. 66 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji;

2) art. 139 § 3 i art. 150 § 3 pkt 2 Kp są zgodne z art. 2 i art. 20 Konstytucji oraz z art. 1 Konwencji nr 135.

Ponadto, Prokurator Generalny wniósł o umorzenie postępowania w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

3. W piśmie z 16 kwietnia 2015 r. Marszałek Sejmu w imieniu Sejmu przedstawił stanowisko w sprawie, wnosząc o orzeczenie, że:

1) art. 129 § 2 Kp jest zgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 oraz art. 24 w związku z art. 66 Konstytucji;

2) art. 139 § 3 i art. 150 § 3 pkt 2 Kp są zgodne z art. 2 i art. 20 Konstytucji oraz z art. 1 Konwencji nr 135;

3) art. 150 § 5 Kp jest zgodny z art. 20 Konstytucji.

Ponadto, Sejm wniósł o umorzenie postępowania w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. W dniu 30 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (j.t. Dz.U.2016.293; dalej: uTK).

Stosownie do art. 69 uTK „W sprawach wszczętych na podstawie wniosku grupy posłów lub senatorów, o którym mowa w art. 191 ust. 1 pkt 1 Konstytucji, zakończenie kadencji Sejmu i Senatu nie wstrzymuje postępowania w Trybunale”. Postępowanie to z dniem zakończenia kadencji Sejmu i Senatu ulega zawieszeniu na 6 miesięcy (art. 70 ust. 1 uTK). Prezes Trybunału, w terminie 30 dni od dnia zakończenia kadencji Sejmu i Senatu, przekazuje odpowiednio Marszałkowi Sejmu i Marszałkowi Senatu informację o sprawach, o których mowa w art. 69, w odniesieniu do których Trybunał postanowił o zawieszeniu postępowania (art. 70 ust. 3 uTK).

Stosownie do art. 71 ust. 1 uTK „Trybunał postanawia o podjęciu zawieszonego postępowania, jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 70 ust. 1, wniosek grupy posłów lub senatorów uzyska poparcie odpowiednio 50 posłów lub 30 senatorów kolejnej kadencji Sejmu i Senatu. Przepis art. 61 ust. 2 stosuje się odpowiednio”. Jednakże „Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w art. 70 ust. 1, Trybunał zawieszone postępowanie umarza” (art. 70 ust. 3 uTK).

2. Wnioskodawcą w mniejszej sprawie była grupa posłów na Sejm VII kadencji. Kadencja Sejmu upłynęła 11 listopada 2015 r. W dniu 12 listopada 2015 r. odbyło się pierwsze posiedzenie Sejmu VIII kadencji. Oznacza to, że początek terminu, o którym mowa w art. 70 ust. 1 ustawy o TK przypadł na 12 listopada 2015 r. zaś jego koniec na 12 maja 2016 r.

Na podstawie art. 70 ust. 1 uTK, postanowieniem z 8 grudnia 2015 r., Trybunał Konstytucyjny zawiesił postępowanie w sprawie na 6 miesięcy.

Pismem z 10 grudnia 2015 r. Prezes Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z art. 70 ust. 3 uTK, przekazał Marszałkowi Sejmu informację o sprawach wszczętych na podstawie wniosków grup posłów na Sejm VII kadencji, w odniesieniu do których Trybunał Konstytucyjny postanowił o zawieszeniu postępowania. Prezes Trybunału poinformował Marszałka Sejmu o możliwości jaką przewiduje art. 71 ust. 1 uTK.

3. W niniejszej sprawie 6-miesięczny termin zawieszenia postępowania upłynął bezskutecznie 12 maja 2016 r. czego skutkiem jest umorzenie postępowania (art. 71 ust. 3 uTK).

Z powyższych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

Zdanie odrębne

sędziego TK Zbigniewa Jędrzejewskiego

do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego

z dnia 8 czerwca 2016 r., sygn. akt K 3/14

Na podstawie art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 293; dalej: ustawa o TK), zgłaszam zdanie odrębne do postanowienia z 8 czerwca 2016 r., sygn. akt K 3/14.

1. Uważam, że postanowienie zostało wydane niezgodnie z przepisami ustawy o TK. Trybunał oparł swoje orzeczenie na niewłaściwym reżimie prawnym.

2. W niniejszej sprawie Trybunał przyjął, że tryb postępowania przed Trybunałem reguluje ustawa o TK w kształcie określonym wyrokiem TK z 9 marca 2016 r., sygn. K 47/15. To założenie jest sprzeczne z art. 190 ust. 3 w związku z art. 190 ust. 2 Konstytucji.

3. Zgodnie z art. 190 ust. 2 Konstytucji, orzeczenia Trybunału w sprawach wymienionych w art. 188 Konstytucji podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Z art. 190 ust. 3 zdanie pierwsze Konstytucji wynika, że orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego.

Zakładając, że ustawodawca konstytucyjny działał racjonalnie i używał w przepisach prawnych tych samych wyrażeń na określenie tych samych instytucji prawnych nie można różnicować znaczenia pojęć „ogłoszenie” występujących w ust. 2 i 3 art. 190 Konstytucji.

Wynika z tego, że określone w art. 190 ust. 3 Konstytucji sformułowanie, iż orzeczenie TK wchodzi w życie z dniem ogłoszenia należy interpretować zgodnie z art. 190 ust. 2 Konstytucji. Oznacza to, że w art. 190 ust. 3 Konstytucji chodzi o ogłoszenie orzeczenia TK w tym organie urzędowym, w którym będący przedmiotem orzeczenia Trybunału akt normatywny był opublikowany.

4. W wypadku orzeczenia TK z 9 marca 2016 r., mogłoby ono wejść w życie po jego ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw. Od tego momentu wywoływałoby skutki derogacyjne w nim przewidziane, a tym samym doprowadziłoby do zmian w systemie prawa.

Skoro jednak w momencie wydawania postanowienia o sygn. K 3/14, wyrok o sygn. K 47/15 nie został ogłoszony w Dzienniku Ustaw, jego sentencja nie może określać trybu postępowania przed Trybunałem, gdyż orzeczenie to nie weszło w życie.

Z tego względu, orzekając w niniejszej sprawie, Trybunał powinien stosować przepisy ustawy o TK, w brzmieniu wynikającym z tekstu jednolitego ogłoszonego 8 marca 2016 r. oraz odpowiednie przepisy przejściowe ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 2217; dalej: ustawa o zmianie ustawy o TK).

5. Z powyższych względów, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o TK w związku z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK, postanowienie wydane w niniejszej sprawie powinno zapaść w pełnym składzie.

Zdanie odrębne

sędziego TK Julii Przyłębskiej

do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego

z dnia 8 czerwca 2016 r., sygn. akt K 3/14

Na podstawie art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 293) zgłaszam zdanie odrębne do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 8 czerwca 2016 r. w sprawie o sygn. akt K 3/14.

Zdanie odrębne uzasadniam następująco:

1. Skład orzekający w niniejszej sprawie jest niezgodny z przepisami ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 293; dalej: ustawa o TK), zmienionej ustawą z dnia 22 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 2217; dalej: ustawa o zmianie ustawy o TK).

2. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 9 marca 2016 r. wydane w sprawie o sygn. K 47/15 nie weszło w życie, dlatego tryb postępowania przed Trybunałem nadal reguluje ustawa o TK w kształcie określonym ustawą o zmianie ustawy o TK, która nie utraciła mocy obowiązującej.

3. Art. 190 ust. 3 in principio Konstytucji stanowi, że orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

4. Art. 190 ust. 2 zdanie pierwsze Konstytucji stanowi, że ogłoszenie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego następuje w organie urzędowym, w którym będący przedmiotem orzeczenia akt normatywny był ogłoszony. Dopiero na skutek opisanej w art. 190 ust. 2 Konstytucji publikacji, orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie (vide: art. 190 ust. 3 in principio Konstytucji) i wywołuje skutki derogacyjne w nim przewidziane.

5. Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o TK, w niniejszej sprawie Trybunał powinien orzekać w pełnym składzie sędziów Trybunału (art. 2 ust. 1 zdanie drugie ustawy o zmianie ustawy o TK w związku z art. 44 ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 3 ustawy o TK w brzmieniu nadanym ustawą o zmianie ustawy o TK).