1. W piśmie z 8 grudnia 2023 r. grupa senatorów wniosła o zbadanie zgodności: 1) art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. z 2022 r. poz. 762; dalej: ustawa), w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 2 Konstytucji w związku z wynikającą z jej preambuły zasadą rzetelności i sprawnego działania instytucji publicznych, 2) art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 2 Konstytucji w zakresie dotyczącym podziału i równowagi władz innych niż określone w art. 10 Konstytucji, 3) art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 227 ust. 2 w związku z art. 227 ust. 1 i 4 Konstytucji, 4) art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 227 ust. 3 Konstytucji.

2. W piśmie z 12 stycznia 2024 r. Rzecznik Praw Obywatelskich poinformował, że nie zgłasza udziału w postępowaniu.

3. Sejm i Prokurator Generalny nie zajęli stanowiska w sprawie.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Grupa senatorów (dalej: wnioskodawca) wniosła o zbadania zgodności: 1) art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. z 2022 r. poz. 762; dalej: ustawa), w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 2 Konstytucji w związku z wynikającą z jej preambuły zasadą rzetelności i sprawnego działania instytucji publicznych, 2) art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 2 Konstytucji w zakresie dotyczącym podziału i równowagi władz innych niż określone w art. 10 Konstytucji, 3) art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 227 ust. 2 w związku z art. 227 ust. 1 i 4 Konstytucji, 4) art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, z art. 227 ust. 3 Konstytucji.

Przedmiotem wniosku w niniejszej sprawie był zatem art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W wyroku z 11 stycznia 2024 r., sygn. K 23/23 (Dz. U. poz. 95), Trybunał Konstytucyjny orzekł m.in., że art. 13 ust. 1a ustawy w części, w jakiej odsyła do art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest niezgodny z art. 227 ust. 1 w związku z art. 227 ust. 2 w związku z art. 227 ust. 3 Konstytucji.

Konsekwencją wyroku TK o sygn. K 23/23 jest derogacja art. 13 ust. 1a ustawy w części, w jakiej odsyła do art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy, stanowiącego przedmiot kontroli w niniejszej sprawie, powołanego przez wnioskodawcę jako art. 13 ust. 1a ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zatem przedmiot wniosku w niniejszej sprawie, w następstwie wyroku TK o sygn. K 23/23, utracił moc obowiązującą.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393) Trybunał na posiedzeniu niejawnym wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli akt normatywny w zakwestionowanym zakresie utracił moc obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał.

Z powyższych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.