1. W skardze konstytucyjnej, wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 12 lipca 2018 r. (data nadania), K.W. (dalej: skarżący)
zarzucił art. 459 § 1 i art. 344a § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2017 r. poz.
1904, ze zm., obecnie: Dz. U. z 2018 r. poz. 1987, ze zm.; dalej: k.p.k.), „w zakresie w jakim nie przewidują możliwości złożenia
zażalenia na postanowienie sądu wydanego w trybie art. 344a k.p.k. o odmowie przekazania sprawy prokuratorowi celem uzupełnienia
braków śledztwa albo dochodzenia”, niezgodność z art. 45 i art. 78 Konstytucji.
2. Skarga konstytucyjna została wniesiona w związku z następującym stanem faktycznym.
Skarżący, aktem oskarżenia z 7 czerwca 2017 r., został oskarżony o to, że będąc przesłuchiwany w charakterze świadka w toku
innego postępowania przygotowawczego, zeznał nieprawdę w ten sposób, iż zaprzeczył, że własnoręcznie złożył podpis o treści
„[…]”.
Pismem z 19 lipca 2017 r. skarżący wystąpił do Sądu Rejonowego w P. z wnioskiem o zwrot akt sprawy do prokuratury w celu uzupełnienia
materiałów śledztwa. Sąd ten, postanowieniem z 16 listopada 2017 r. (sygn. […]), nie uwzględnił wniosku, gdyż nie zachodziły
przesłanki przewidziane w art. 344a k.p.k., a wszelkie wątpliwości skarżący (jako oskarżony) będzie mógł zgłaszać w toku rozprawy.
Skarżący – 30 listopada 2017 r. – złożył zażalenie na powyższe postanowienie.
Zarządzeniem z 18 grudnia 2017 r., wydanym w toku rozprawy, przewodniczący składu orzekającego odmówił przyjęcia zażalenia
jako niedopuszczalnego z mocy ustawy a także złożonego po terminie.
Sąd Okręgowy w P., postanowieniem z 22 lutego 2018 r. (sygn. […]), utrzymał w mocy zaskarżone zarządzenie, wskazując, że art.
344a § 3 k.p.k. nie przewiduje możliwości zaskarżenia zażaleniem postanowienia sądu o odmowie zwrotu sprawy prokuratorowi
celem uzupełnienia materiałów postępowania przygotowawczego, wobec czego zażalenie było niedopuszczalne z mocy ustawy.
3. Zdaniem skarżącego, brak możliwości zaskarżenia postanowienia Sądu odmawiającego zwrotu sprawy oskarżycielowi publicznemu
celem uzupełnienia materiałów postępowania przygotowawczego narusza jego prawo do sądu, prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym
terminie, jak również prawo do oczekiwania weryfikacji decyzji przez organ nadrzędny.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. poz. 2072; dalej: u.o.t.p. TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, podczas
którego Trybunał bada, czy odpowiada ona określonym przez prawo wymogom.
2. W niniejszej sprawie skarżący zakwestionował konstytucyjność art. 459 § 1 i art. 344a § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997
r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1904, ze zm.; dalej: k.p.k.) „w zakresie w jakim nie przewidują możliwości
złożenia zażalenia na postanowienie sądu wydanego w trybie art. 344a k.p.k. o odmowie przekazania sprawy prokuratorowi celem
uzupełnienia śledztwa albo dochodzenia”.
Jako wzorce kontroli skarżący wskazał art. 45 oraz art. 78 Konstytucji.
3. W ocenie Trybunału skarga konstytucyjna spełnia przesłanki, warunkujące przekazanie jej do merytorycznej oceny.
3.1. Skargę sporządził adwokat ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu.
3.2. Skarżący wyczerpał przysługującą mu drogę prawną, ponieważ od postanowienia Sądu Okręgowego w P. z 22 lutego 2018 r.
nie przysługuje żaden zwykły środek zaskarżenia.
3.3. Skarżący dochował terminu wniesienia skargi. Pismem z 11 marca 2018 r. złożył on wniosek o wyznaczenie pełnomocnika z
urzędu do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej. Zarządzenie sędziego Sądu Rejonowego z 7 maja 2018 r. w sprawie
wyznaczenia osoby pełnomocnika zostało doręczone adwokatowi 21 maja 2018 r., ten zaś wniósł analizowaną skargę 12 lipca 2018
r.
3.4. Skarżący określił przedmiot kontroli w rozumieniu art. 53 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p. TK, wskazał, jakie konstytucyjne prawa
oraz w jaki sposób zostały – jego zdaniem – naruszone (art. 53 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p. TK), a także uzasadnił sformułowane w
skardze zarzuty (art. 53 ust. 1 pkt 3 u.o.t.p. TK).
4. Z uwagi na to, że skarga konstytucyjna spełnia wymagania przewidziane w u.o.t.p.TK, a nie zachodzą okoliczności określone
w art. 61 ust. 4 tej ustawy, to – na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p. TK – zasadne jest nadanie jej dalszego biegu.
W tym stanie rzeczy postanowiono jak w sentencji.