M.P.F. (dalej: skarżąca) 3 czerwca 2022 r. (data nadania) skierowała do Trybunału Konstytucyjnego skargę konstytucyjną sporządzoną przez adwokata nie legitymującego się pełnomocnictwem w sprawie (do akt nie zostało dołączone pełnomocnictwo).

Skarga konstytucyjna została złożona w Trybunale w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2022 r. (sygn. akt […]), który zakończył sądowo-administracyjną kontrolę orzeczenia nakładającego na skarżącą grzywnę za uchylanie się od poddania jej małoletniego syna obowiązkowym szczepieniom ochronnym. Do skargi nie zostały załączone żadne załączniki.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego zarządzeniem z 5 lipca 2022 r. (doręczonym skarżącej 11 lipca 2022 r.), na podstawie art. 130 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1805, ze zm.) w związku z art. 36 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393), wezwał skarżącą do podania jej adresu oraz doręczenia odpisów lub kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem (wraz z czterema kopiami): a) pełnomocnictwa szczególnego do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej oraz reprezentowania skarżącej przed Trybunałem Konstytucyjnym w odniesieniu do sprawy, w związku z którą złożona została skarga konstytucyjna, b) ostatecznego orzeczenia, w związku z którym została wniesiona skarga konstytucyjna, tj. wyroku NSA z 17 lutego 2022 r. (sygn. akt […]), a także c) orzeczeń (wyroków, postanowień, decyzji, innych rozstrzygnięć) potwierdzających wyczerpanie drogi prawnej. Skarżąca została także zobowiązana do udokumentowania daty doręczenia orzeczenia wskazanego w skardze konstytucyjnej jako ostateczne oraz do doręczenia czterech odpisów skargi konstytucyjnej.

W terminie określonym w zarządzeniu skarżąca nie nadesłała do Trybunału Konstytucyjnego żadnego pisma procesowego usuwającego wskazane w nim braki.

Zakwestionowanym w skardze przepisom skarżąca zarzuciła naruszenie prawa do prywatności oraz prawa do decydowania o swoim życiu osobistym (art. 47 Konstytucji), a także naruszenie zasady dostatecznej określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji). Zdaniem skarżącej zaskarżone przez nią przepisy naruszają również art. 87 Konstytucji, który statuuje zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. Służy ono wyeliminowaniu – już w początkowej fazie postępowania – spraw, które nie mogą być przedmiotem merytorycznego rozstrzygania. Trybunał wydaje postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu, gdy nie spełnia ona określonych przez prawo wymagań lub gdy braki formalne nie zostały usunięte w ustawowym terminie.

Zarządzenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z 5 lipca 2022 r. zostało skutecznie doręczone adwokatowi skarżącej 11 lipca 2022 r. W treści zarządzenia zawarto pouczenie, że nieusunięcie braków w wyznaczonym terminie wywołuje ujemne skutki procesowe. Mimo upływu wskazanego w zarządzeniu terminu, braki formalne skargi nie zostały przez skarżącą usunięte.

Mając powyższe na względzie Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

Na podstawie art. 61 ust. 5 u.o.t.p.TK skarżącej przysługuje prawo wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.