W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 27 maja 2021 r. (data nadania) R.M. (dalej: skarżący), reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru, wystąpił z żądaniem przytoczonym w komparycji niniejszego postanowienia na tle następującego stanu faktycznego.

Postanowieniem z 19 lutego 2021 r. (sygn. akt […]) Sąd Najwyższy oddalił kasację w sprawie, w której skarżący był obrońcą z urzędu. Zasądził również od Skarbu Państwa na rzecz skarżącego kwotę 442,80 zł, w tym 23% VAT, tytułem sporządzenia i wniesienia przez obrońcę z urzędu kasacji na rzecz skazanego.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego zarządzeniem z 1 lipca 2021 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 12 lipca 2021 r.), wydanym na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393), wezwał skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: 1) udokumentowanie daty doręczenia skarżącemu postanowienia Sądu Najwyższego z 19 lutego 2021 r. o sygn. akt […] (tj. poświadczonej za zgodność z oryginałem koperty wraz z monitoringiem przesyłki Poczty Polskiej lub potwierdzenia odbioru przesyłki); 2) doręczenie jednego odpisu skargi konstytucyjnej z załącznikami.

Skarżący odniósł się do zarządzenia w piśmie z 19 lipca 2021 r. (data nadania) przesyłając poświadczone za zgodność z oryginałem potwierdzenie odbioru postanowienia Sądu Najwyższego oraz dodatkowy odpis skargi konstytucyjnej z załącznikami.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 20 kwietnia 2022 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 26 kwietnia 2022 r.) skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: 1) wskazanie, które wolności lub prawa skarżącego, wyrażone w art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 zdanie drugie i art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zostały naruszone przez zakwestionowane w skardze przepisy; 2) uzasadnienie zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze przepisów z prawami lub wolnościami konstytucyjnymi wynikającymi z wzorców kontroli, o których mowa w punkcie 1 zarządzenia, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 3) podanie, czy od wskazanego w skardze konstytucyjnej ostatecznego orzeczenia został wniesiony nadzwyczajny środek zaskarżenia.

W piśmie procesowym z 4 maja 2022 r. (data nadania) skarżący odniósł się do tego zarządzenia.

Zdaniem skarżącego w jego sprawie doszło do naruszenia prawa własności i innych praw majątkowych, podlegających równej dla wszystkich ochronie prawnej, jak również prawa do równego traktowania przez władze publiczne.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK), skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. Służy ono wyeliminowaniu – już w początkowej fazie postępowania – spraw, które nie mogą być przedmiotem merytorycznego rozstrzygania. Trybunał wydaje postanowienie o nadaniu skardze konstytucyjnej dalszego biegu, gdy spełnia ona wymagania przewidziane w ustawie oraz nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.

2. W ocenie Trybunału skarga spełnia przesłanki przekazania jej do kontroli merytorycznej.

2.1. Skarga została sporządzona przez adwokata, który przedłożył stosowne pełnomocnictwo.

2.2. Przysługująca skarżącemu droga prawna została wyczerpana, ponieważ od postanowienia Sądu Najwyższego z 19 lutego 2021 r. (sygn. akt […]) nie przysługuje żaden zwyczajny środek zaskarżenia.

2.3. Skarżący dochował trzymiesięcznego terminu do wniesienia skargi zastrzeżonego w art. 77 ust. 1 u.o.t.p.TK, gdyż wskazane powyżej rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego wraz z uzasadnieniem zostało doręczone skarżącemu 31 marca 2021 r. Natomiast skarga została wniesiona do Trybunału 27 maja 2021 r. (data nadania).

2.4. Określony został przedmiot kontroli, tj. § 2 pkt 1 w związku z § 4 ust. 1 i 3 w związku z § 17 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 18).

2.5. Zdaniem skarżącego zakwestionowane przepisy naruszają jego prawa konstytucyjne, ponieważ jako adwokatowi wyznaczonemu w sprawie pełnomocnikiem z urzędu, za sporządzenie i wniesienie kasacji został mu przyznany zwrot kosztów o połowę niższy, niż otrzymałby gdyby występował w tej sprawie jako obrońca lub pełnomocnik z wyboru. Wskazał, że zakwestionowana norma narusza art. 64 ust. 2 Konstytucji, ponieważ skutkuje brakiem ochrony prawa własności i innych praw majątkowych w postaci wynagrodzenia za wykonaną pracę. Reguluje ona prawo do wynagrodzenia, za tę samą sprawę, dla osób posiadających te same kompetencje zawodowe na zasadach nierównych, co – jego zdaniem – stanowi naruszenie art. 32 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji.

3. W związku z powyższym i zważywszy na to, że sformułowane przez skarżącego zarzuty nie są oczywiście bezzasadne, Trybunał Konstytucyjny – na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p.TK – postanowił nadać skardze konstytucyjnej dalszy bieg.