„[c]zy brak uprawnienia sądu – w przepisach normujących tzw. postępowanie klauzulowe (artkuły od 776 do 795 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1360 ze zm.; dalej jako «k.p.c.») – rozpoznającego wniosek wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu ustalającemu alimenty na rzecz małoletniego dziecka od jego rodzica, do badania rzeczywistego istnienia przesłanki faktycznej jaką jest «samotne wychowywanie dziecka» przez osobę wnioskującą o nadanie takiej klauzuli wykonalności, i która zarazem, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1851 ze zm.) stanowi dalszą, normatywną przesłankę do wypłaty świadczenia wychowawczego na dziecko – jest zgodny z art. 2 i art. 71 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim brak takiego uprawnienia sądu może doprowadzić do kreowania fikcyjnych tytułów wykonawczych, opartych na fikcyjnych stanach faktycznych, a następnie do wypłaty świadczeń wychowawczych z naruszeniem zasad konstytucyjnych, tj. zasady ochrony interesów majątkowych Skarbu Państwa, zasady praworządności i sprawiedliwości społecznej, zasady rzetelności w działaniach instytucji publicznych, zasady pomocniczości oraz zasady szczególnej pomocy Państwa wobec rodzin niepełnych,

ewentualnie, jeżeli Trybunał Konstytucyjny nie stwierdzi niekonstytucyjności w powołanym wyżej zakresie:

[c]zy przepis art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c. jest zgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, tj. z jej art. 2 i art. 71 ust. 1 i wynikającymi z tychże zasadami konstytucyjnymi (ochrony interesów majątkowych Skarbu Państwa, praworządności i sprawiedliwości społecznej, rzetelności w działaniach instytucji publicznych, pomocniczości i zasady szczególnej pomocy Państwa wobec rodzin niepełnych) w zakresie, w jakim zezwala na ustalenie w takim akcie notarialnym i tytule egzekucyjnym obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego dziecka przez jego rodzica”,