po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej D.R.V. w sprawie zgodności:
1) art. 214 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1360, ze zm.) w zakresie,
,,gdy w sytuacji przebywania strony na zwolnieniu lekarza sądowego Sąd Apelacyjny nie odracza rozprawy na jej żądanie, tylko
prowadzi ją pod jej nieobecność” z art. 45 ust. 1, art. 2, art. 32, art. 77 i art. 79 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
2) art. 278 ustawy wskazanej w punkcie 1 w zakresie, ,,gdy w wypadku wymagającym wiadomości specjalnych (monitoring, e-mail)
Sąd nie ustanowił biegłych tylko sam orzekł w obszarze zarezerwowanym dla biegłych” z art. 2, art. 47, art. 51 w związku z
art. 31 ust. 3 i art. 2, art. 5 i art. 30 Konstytucji oraz art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności
sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmienionej następnie Protokołami nr 3, 5, 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr
2 (Dz. U. z 1993 r. Nr 61 poz. 284, ze zm.) oraz art. 7 i 8 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej z dnia 30 marca 2010
r. (Dz. Urz. UE. 2012/C 326/02);
3) art. 308 ustawy wskazanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim ,,przy przeprowadzaniu takiego dowodu pomija się dowód z ekspertyzy
biegłego nie zwracając uwagi na fakt, że temat zarówno monitoringu, e-maili, tudzież informacji ze strony internetowej wymaga
ekspertyzy biegłego” z art. 2, art. 5, art. 30, art. 47 Konstytucji oraz przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych
i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE.L 119/1);
4) art. 233 § 1 w związku z art. 309 ustawy wskazanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim przepis ten nie zawiera wskazań, że
,,Sąd nie może orzekać na podstawie: doświadczenia życiowego, logiki, tudzież zeznań świadków gdy przedmiotem sporu, ma być:
monitoring, e-mail zapis ze strony internetowej – pomijając jedyną konieczną procedurę jaką w tej sytuacji należy zastosować
a to: fonoskopię i ekspertyzy biegłych” z art. 2 Konstytucji;
5) art. 24 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, ze zm.) w zakresie, w jakim ,,traktuje
różne podmioty postępowania w identycznej niemal sytuacji w sposób różny” z art. 32 Konstytucji;
6) art. 102 ustawy wskazanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim użyte w nim zostały niedookreślone zwroty typu: ,,wypadki szczególnie
uzasadnione”, ,,wyjątkowe okoliczności” z art. 2, art. 69, art. 30, art. 32, art. 40 Konstytucji