W skardze konstytucyjnej z 28 września 2006 r., uzupełnionej pismem procesowym z 31 października 2006 r. wniesiono o stwierdzenie niezgodności art. 233 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1 oraz art. 64 ust. 2 Konstytucji.

Pismem z 30 października 2006 r., skarżąca wezwana została do uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej poprzez dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącej, wyrażonych w art. 45 ust. 1 oraz art. 64 ust. 2 Konstytucji przez zaskarżony przepis art. 233 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.).

Pismem z 22 listopada 2006 r. pełnomocnik skarżącej złożył oświadczenie o wycofaniu wniesionej skargi konstytucyjnej.

W związku z tym, na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), należało umorzyć postępowanie.