W skardze konstytucyjnej z 1 września 2006 r. skarżąca zakwestionowała zgodność załącznika nr 6/1 do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinien odpowiadać prospekt emisyjny oraz skrót prospektu
(Dz. U. Nr 186, poz. 1921, ze zm.) z art. 51 ust. 1 Konstytucji. Skarżąca zarzuciła, że akt normatywny, będący przedmiotem
skargi, w zakresie, w jakim nakłada na spółki publiczne obowiązek przedstawienia w rocznym sprawozdaniu finansowym informacji
o łącznej wartości wynagrodzeń, którą należy przedstawić odrębnie dla każdej z osób zarządzających i nadzorujących emitenta,
narusza konstytucyjne prawo skarżącej do ochrony prawnej życia prywatnego, zobowiązując – innym aktem niż ustawa – do ujawnienia
informacji dotyczących jej osoby.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 31 października 2006 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do usunięcia, w terminie
7 dni od dnia doręczenia zarządzenia, braków formalnych skargi konstytucyjnej poprzez: doręczenie pięciu aktualnych odpisów
z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, potwierdzającego uprawnienie osób reprezentujących skarżącą do udzielenia
pełnomocnictwa szczególnego do sporządzenia skargi konstytucyjnej oraz działania przed Trybunałem Konstytucyjnym, a także
wskazanie, jakie konstytucyjne wolności i prawa skarżącej, określone w art. 51 ust. 1 Konstytucji, zostały – zdaniem skarżącej
– naruszone przez zakwestionowane przepisy załącznika nr 6/1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w
sprawie szczegółowych warunków, jakim powinien odpowiadać prospekt emisyjny oraz skrót prospektu (Dz. U. Nr 186, poz. 1921,
ze zm.) oraz wskazanie sposobu ich naruszenia.
W piśmie z 7 grudnia 2006 r. pełnomocnik skarżącej, działając w jej imieniu, cofnął skargę konstytucyjną złożoną do Trybunału
Konstytucyjnego 1 września 2006 r. i wniósł o umorzenie postępowania w sprawie.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Złożone przez pełnomocnika skarżącej, w piśmie z 7 grudnia 2006 r., oświadczenie o cofnięciu skargi konstytucyjnej, wyczerpuje
przesłankę, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102,
poz. 643, ze zm.), co stanowi podstawę umorzenia postępowania w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.