1. W skardze konstytucyjnej z 3 lutego 2020 r., N.W. (dalej: skarżący) zarzucił niezgodność art. 632 pkt 2 w związku z art. 616 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 30, ze zm.; dalej: k.p.k.) w związku z § 15 ust. 2 w związku z § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800, ze zm.; dalej: r.o.c.a.) „w zakresie, w jakim ograniczają możliwość przyznania osobie, wobec której umorzono postępowanie karne, zwrot poniesionych kosztów wynagrodzenia obrońcy jedynie do wysokości stawki minimalnej”, z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 42 ust. 2 Konstytucji.

2. W piśmie procesowym z 21 października 2020 r. Rzecznik Praw Obywatelskich poinformował, że nie zgłasza udziału w niniejszym postępowaniu.

3. W piśmie procesowym, które wpłynęło do Trybunału drogą elektroniczną 30 października 2020 r., stanowisko w sprawie zajął Minister Sprawiedliwości, który wniósł o orzeczenie, że art. 632 pkt 2 w związku z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. w związku z § 15 ust. 2 w związku z § 11 ust. 1 pkt 2 r.o.c.a. „w zakresie, w jakim ograniczają możliwość przyznania osobie, wobec której umorzono postępowanie karne, zwrot poniesionych kosztów wynagrodzenia obrońcy jedynie do wysokości stawki minimalnej”, są zgodne z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 42 ust. 2 Konstytucji.

4. W piśmie procesowym z 4 grudnia 2020 r. stanowisko w sprawie zajął Prokurator Generalny, który wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) ze względu na niedopuszczalność wydania orzeczenia.

5. W piśmie procesowym z 15 stycznia 2021 r., w imieniu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, stanowisko w sprawie zajął Marszałek Sejmu, który w odniesieniu do art. 632 pkt 2 w związku z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p.TK ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku, jednocześnie zastrzegając, że nie ma legitymacji do zajęcia stanowiska w przedmiocie konstytucyjności § 15 ust. 2 w związku z § 11 ust. 1 pkt 2 r.o.c.a.

6. W piśmie z 4 października 2023 r. skarżący cofnął skargę konstytucyjną.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 56 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) do rozpoczęcia rozprawy skarżący może wycofać skargę konstytucyjną. W piśmie 4 października 2023 r. skarżący cofnął skargę konstytucyjną.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p.TK cofnięcie skargi konstytucyjnej powoduje konieczność umorzenia postępowania.

Z powyższych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.