W skardze konstytucyjnej z 12 stycznia 2007 r. zarzucono, że art. 176 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów
i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.; dalej: ustawa o VAT) oraz § 5 i § 42 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia
2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, ze zm.; dalej:
rozporządzenie z 2004 r.) w zakresie, w jakim wprowadzają od dnia 1 maja 2004 r. stawkę 22%, w miejsce dotychczasowej stawki
7% podatku od towarów i usług budowlanych, oraz w zakresie, w jakim zmieniają zasady wyliczania kwoty podatku od towarów i
usług, przed upływem wykonania i rozliczenia zawartych do tej daty umów o roboty budowlane na podstawie ustawy z dnia 10 czerwca
1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, ze zm.; dalej: ustawa o zamówieniach publicznych) i
nie wprowadzają regulacji przejściowej, dotyczącej umów o roboty budowlane zawartych z 7% VAT przed 1 maja 2004 r., są niezgodne
z wywodzonymi z art. 2 Konstytucji zasadami: niedziałania prawa wstecz, ochrony zaufania do państwa i prawa, przyzwoitej legislacji
i określoności przepisów, ochrony praw nabytych oraz ochrony interesów w toku.