W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 4 września 2008 r. pełnomocnik skarżącego zarzucił art. 113 § 1 zdanie drugie ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, ze zm.; dalej: k.k.w.) sprzeczność z art. 32 ust. 1 oraz art. 64 Konstytucji.

Zgodnie z art. 113 § 1 k.k.w. skazany przekazuje do depozytu środki pieniężne i przedmioty wartościowe posiadane w zakładzie karnym. Zdanie drugie tego przepisu stanowi, że środki pieniężne pozostawione w depozycie nie podlegają oprocentowaniu. W ocenie skarżącego takie uregulowanie narusza zasadę równości, jako że skazany nie ma możliwości przechowywania swoich środków pieniężnych na koncie lub lokacie, które dawałyby mu oprocentowanie przynajmniej w takiej wysokości jak inflacja, aby jego pieniądze nie traciły na wartości. Podkreśla przy tym, że taką możliwość ma każdy obywatel pozostający na wolności. Skarżący podnosi ponadto, że pieniądze pozostające w depozycie stanowią własność skarżącego i powinny podlegać ochronie na zasadzie art. 64 Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 13 października 2008 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia w terminie 7 dni braków skargi konstytucyjnej m.in. przez wskazanie, czy na podstawie zaskarżonego przepisu zostało wydane ostateczne rozstrzygnięcie o przysługujących skarżącemu konstytucyjnych prawach lub wolnościach albo o jego obowiązkach oraz czy została od niego wyczerpana droga prawna, a także przez podanie daty doręczenia rozstrzygnięcia decydującego o wyczerpaniu drogi prawnej.

W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącego nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, że do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącego 20 października 2008 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 13 października 2008 r., żadne pismo pełnomocnika.

W tym stanie rzeczy jest oczywiste, że w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki formalne skargi konstytucyjnej o sygnaturze Ts 274/08, z tego też względu, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.