W skardze konstytucyjnej Mirosława S. złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 16 stycznia 2001 r. zarzucono, iż art. 23 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385) oraz § 13 pkt 4 Regulaminu Studiów Politechniki Gdańskiej są niezgodne z art. 70 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 31 stycznia 2001 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, m.in. poprzez podanie daty doręczenia skarżącemu wyroku NSA z 9 lutego 2000 r. (sygn. II S.A./Gd 823/99) oraz dołączenia wskazanych w tym zarządzeniu kopii rozstrzygnięć odnoszących się do praw skarżącego, których naruszenie uczyniono podstawą skargi konstytucyjnej.

W wyznaczonym do tego terminie braki skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione. W tym stanie rzeczy, zgodnie z treścią art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) Trybunał zobligowany jest wydać postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Odnosząc się do zawartego w piśmie z 19 lutego 2001 r. wniosku o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż termin ten, określony w art. 36 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym ma charakter terminu ustawowego, zgodnie zaś z art. 166 kodeksu postępowania cywilnego, przedłużyć można wyłącznie terminy sądowe (wyznaczone samodzielnie przez sąd). W tej sytuacji rozpoznanie wniosku o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej jest niedopuszczalne (por. postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 24 listopada 1999 r., Ts 94/99, OTK ZU Nr 1/2000, poz. 18).