W skardze konstytucyjnej sporządzonej 9 czerwca 1998 r. przez pełnomocnika przyznanego skarżącemu z urzędu zarzucono, że “wydanie wyroków Sądu Wojewódzkiego w G. nastąpiło z naruszeniem Konstytucji RP, tj. art. 42 2, art. 45 1 i art. 51 4 oraz z naruszeniem ustawy kodeks postępowania karnego, tj. w szczególności art.: 2 2, 3 1, 3 3, 4 pkt a,b,c, 9, 152, 155 3, 168, 169, 176 1, 182, 186, 261, 332, 341, 357”. Z uzasadnienia złożonej skargi wynika, że wskazane wyroki, to wyrok Sądu Wojewódzkiego w G. z 5 grudnia 1996 r. oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w G. z 23 października 1997 r. Jednocześnie pełnomocnik skarżącego wniósł o wstrzymanie wykonania wskazanych wyroków Sądu Apelacyjnego w G. z 23 października 1997 r. oraz Sądu Wojewódzkiego w G. z 5 grudnia 1996 roku.

Z uwagi na liczne braki formalne niniejszej skargi, zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego, pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia w terminie siedmiodniowym zaistniałych braków, a w szczególności do dokładnego określenia przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, któremu skarżący zarzuca niezgodność z konstytucją, z uwagi na to, iż w skardze konstytucyjnej jej przedmiotem uczyniono wyłącznie wyrok Sądu Wojewódzkiego w G. Ponadto w zarządzeniu tym wezwano do dokładnego określenia, na czym polega niezgodność z konstytucją przepisów, o których mowa w jego pkt. 1 oraz do sprecyzowania, na czym polegało naruszenie przez wyżej wymienione orzeczenia Sądu Wojewódzkiego w G. i Sądu Apelacyjnego w G. przysługujących skarżącemu praw konstytucyjnych. Pełnomocnik skarżącego został także wezwany do uzupełnienia uzasadnienia przedłożonej skargi konstytucyjnej przez podanie dokładnego opisu stanu faktycznego, z uwagi na to, iż jego pominięcie stanowi brak formalny w rozumieniu art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, natomiast odesłanie w tym zakresie do pism samego skarżącego nie spełnia określonego w art. 48 tej ustawy warunku sporządzenia skargi konstytucyjnej przez adwokata lub radcę prawnego. Pełnomocnik został także wezwany do wskazania aktualnego adresu skarżącego.

Adwokat ustanowiony z urzędu, który sporządził niniejszą skargę konstytucyjną, potwierdził odbiór tego zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego w 26 czerwca 1998 r. i nawet nie podjął próby uzupełnienia zaistniałych braków formalnych skargi konstytucyjnej.

Z uwagi na nieuzupełnienie przez pełnomocnika skarżącego wskazanych braków formalnych złożonej skargi, co uniemożliwiło w efekcie jej rozpoznanie, wniosek o wstrzymanie wykonania wyroków Sądu Apelacyjnego w G. z 23 października 1997 r. oraz Sądu Wojewódzkiego w G. z 5 grudnia 1996 r. należało pozostawić bez rozpoznania.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.