W dniu 16 maja 2005 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan o stwierdzenie zgodności art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) z art. 2, art. 22 oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Trybunał wielokrotnie wypowiadał się w sprawie legitymacji ogólnokrajowych władz organizacji pracodawców do występowania z wnioskami do Trybunału Konstytucyjnego (por. przede wszystkim wydane w pełnym składzie postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 28 stycznia 2004 r., Tw 74/02, OTK ZU nr 1/B/2004, poz. 2). Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą organizacja pracodawców uprawniona jest do występowania z wnioskami w sprawach dotyczących relacji pracodawca – pracobiorca. Trybunał pragnie podkreślić, że zmiana regulacji art. 5 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr 55, poz. 235 ze zm.) określająca na nowo zakres ich zadań nie może rzutować na utrwaloną interpretację normy konstytucyjnej. Charakter norm konstytucyjnych oraz nadrzędna pozycja ustawy zasadniczej w systemie źródeł prawa uniemożliwia dokonywanie wykładni terminów konstytucyjnych na podstawie przepisów ustawowych czy w oparciu o postanowienia statutowe organizacji występującej z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego (por. wydane w pełnym składzie postanowienie TK – wymienione wyżej – z 28 stycznia 2004 r., Tw 74/02 oraz późniejsze postanowienia z: 30 marca 2004 r., Tw 10/03, OTK ZU nr 1/B/2004, poz. 6 oraz 14 kwietnia 2004 r., Tw 22/03, OTK ZU nr 2/B/2004, poz. 105).

Przepis będący przedmiotem zaskarżenia wniosku nie dotyczy interesów pracodawców w ramach relacji z pracownikami. W związku z tym nie należy do spraw objętych zakresem działania Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan w rozumieniu art. 191 ust. 2 Konstytucji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.