W skardze konstytucyjnej Jerzego Nowaka wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 12 stycznia 2003 r. zarzucono, iż w toku postępowania karnego naruszone zostały jego „ochrona wolności i prawa konstytucyjne” przez „sporządzenie przeciwko niemu nieprawdziwych akt II K 58//K”. Skarżący wskazał, iż jego konstytucyjne prawa zostały naruszone działaniami policji, prokuratury i sądów. Równocześnie jednak w skardze konstytucyjnej nie przedstawił on wniosku, o którym mowa w art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej wydał orzeczenie o przysługujących skarżącemu wolnościach lub prawach konstytucyjnych. W skardze konstytucyjnej Jerzego Nowaka zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego zbadania zgodności z prawem postępowania organów ścigania i sądów powszechnych nie formułując równocześnie jakichkolwiek zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej wydanych w sprawie orzeczeń. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.