W skardze konstytucyjnej Tadeusza S. wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 19 kwietnia 2000 r., zarzucono naruszenie art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w P. z 5 listopada 1999 r. oraz wiążące się z nim postanowienie z 15 lutego 2000 r. tegoż Sądu. Pełnomocnik skarżącego wniósł o stwierdzenie, iż orzeczenia te poprzez błędną interpretację art. 4 ust. 1 dekretu z dnia 6 września 1951 r. o ochronie i uregulowaniu własności osadniczych gospodarstw chłopskich na obszarze Ziem Odzyskanych (Dz.U. Nr 46, poz. 340) naruszyły powołany w skardze przepis Konstytucji RP.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej wydał orzeczenie o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych.

W skardze konstytucyjnej Tadeusza S. zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego zbadania zgodności z Konstytucją RP wyroku wydanego w jego sprawie, nie formułując równocześnie zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej tego rozstrzygnięcia. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego, wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP. Pogląd ten był już wielokrotnie wyrażany przez Trybunał Konstytucyjny m.in. w postanowieniu z 21 czerwca 1999 r., sygn. Ts 56/99 (OTK ZU Nr 6/1999, poz. 143). Trybunał wyraźnie zaznaczył wówczas, że “przedmiotem badania Trybunału Konstytucyjnego przy rozpoznawaniu skargi konstytucyjnej nie są akty stosowania prawa, a więc prawomocne orzeczenia lub ostateczne decyzje zapadłe w indywidualnych sprawach, lecz wyłącznie akty normatywne na podstawie których rozstrzygnięcia te zostały wydane. (...) Należy podkreślić, iż podstawowym zadaniem Trybunału Konstytucyjnego jest orzekanie w sprawach zgodności z konstytucją aktów normatywnych, w celu wyeliminowania z systemu obowiązującego prawa przepisów niezgodnych z konstytucją, co znajduje odzwierciedlenie również w przyjętym kształcie instytucji skargi konstytucyjnej. Nie należy natomiast do zadań Trybunału stwierdzanie niezgodności ustaleń sądu lub organu administracji publicznej z Konstytucją RP”.

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.