W skardze konstytucyjnej Jana Dudy z 8 kwietnia 2002 r. zarzucono, iż art. 49 oraz art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego ustawowy siedmiodniowy termin do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej stoi w oczywistej sprzeczności z konstytucyjnym prawem do sądu.

Postanowieniem z 22 kwietnia 2002 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej stwierdzając, iż skarżący nie wskazał żadnego konkretnego rozstrzygnięcia sądu lub organu administracji publicznej, którego podstawę wydania stanowiły zakwestionowane regulacje ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym. W szczególności zdaniem Trybunału Konstytucyjnego nie miało takiego charakteru pismo, jakie skarżący otrzymał z Biura Trybunału Konstytucyjnego informujące o charakterze siedmiodniowego terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej.

Na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego skarżący wniósł zażalenie, w którym stwierdził, iż za ostateczne rozstrzygnięcie traktuje postanowienie NSA wskazane w piśmie z 8 kwietnia 2002 r.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zażalenie należy uznać za bezzasadne, ponieważ nie odnosi się ono do podstaw odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej z 8 kwietnia 2002 r., w której zakwestionowano zgodność z Konstytucją RP art. 49 oraz art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.). Regulacja ta w żadnym zakresie nie stanowiła podstawy wydania postanowienia NSA wspomnianego w zażaleniu. Jak wynika z treści tego zażalenia, skarżący błędnie uznał, iż postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 22 kwietnia 2002 r. dotyczy skargi konstytucyjnej, którą skarżący wniósł do Trybunału Konstytucyjnego 16 lutego 2002 r. w sprawie niezgodności art. 63a § 1 oraz art. 16 § 3 ustawy z 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie, a której nadano sygnaturę Ts 19/02. Postępowanie w przedmiocie rozpoznania wstępnego tej skargi konstytucyjnej nie zostało jeszcze zakończone.

W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji.