W skardze konstytucyjnej Jarosława S. z 11 stycznia 2001 r. zakwestionowano zgodność art. 47 ust. 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego wykazu przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych oraz wysokości udziału własnego ubezpieczonego w cenie ich nabycia (Dz.U. Nr 140, poz. 912 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie konkursu ofert na zawieranie przez Kasy Chorych umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych (Dz.U. Nr 148, poz. 978 ze zm.) z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 6 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego wykazu przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych oraz wysokości udziału własnego ubezpieczonego w cenie ich nabycia nie zawiera jednak przepisu o jednostce redakcyjnej “art. 47”, zaś w skardze konstytucyjnej – poza powołaniem takiego przepisu w petitum skargi – nie ma bezpośredniego odniesienia do jego treści. Jednakże ze złożonego wraz ze skargą pisma Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych z 8 grudnia 2000 r., które powołuje pełnomocnik skarżącego w uzasadnieniu skargi jako ostatnie rozstrzygnięcie w sprawie, wynika wprost, iż na sytuację prawną skarżącego miał wpływ powołany w tym piśmie art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. Nr 28, poz. 153 ze zm.). W związku z tym należało przyjąć, iż wskazanie przez pełnomocnika skarżącego w skardze art. 47 ust. 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 6 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego wykazu przedmiotów ortopedycznych... jest oczywistą omyłką, a przedmiotem skargi uczyniono w istocie art. 47 ust. 3 powyższej ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

Zarządzeniem z 7 lutego 2001 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności przez określenie, w zakresie jakiego prawa konstytucyjnego przysługującego skarżącemu i w jaki sposób została naruszona zagwarantowana w art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasada równości; wskazanie rozstrzygnięć dokumentujących wyczerpanie przez skarżącego drogi prawnej; doręczenie rozstrzygnięcia Wielkopolskiej Regionalnej Kasy Chorych odmawiającego skarżącemu sfinansowania zakupu wózka inwalidzkiego oraz wskazanie rozstrzygnięcia, w którym orzeczono ostatecznie o wolnościach lub prawach skarżącego określonych w konstytucji i podanie daty jego doręczenia skarżącemu.

W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącego nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, iż do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącego 12 lutego 2001 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 7 lutego 2001 r., żadne pismo pełnomocnika.

W tym stanie rzeczy jest oczywiste, iż w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki formalne skargi konstytucyjnej Ts 6/01 i z tego względu na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.