28 kwietnia 2000 r. złożono do Trybunału Konstytucyjnego skargę konstytucyjną Leszka Mirosława H., w której zarzucono, iż art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz.U. Nr 117, poz. 753), art. 107 ust. 1a pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jednolity z 1996 r. Dz.U. Nr 10, poz. 55 ze zm.), oraz § 48 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38) są niezgodne z art. 32 ust. 1, art. 2, art. 10, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 173 oraz art. 180 ust. 1, 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Skarżący wskazał, iż stosując zakwestionowane przepisy Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 16 listopada 1999 r. oddalił jego skargę na decyzję Ministra Obrony Narodowej z 29 marca 1999 r. o nieuwzględnieniu żądania wypłacenia sędziowskiego dodatku wyrównawczego równego dodatkowi wyrównawczemu, jaki otrzymuje sędzia wojskowego sądu okręgowego. Zgodnie z oświadczeniem skarżącego, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego otrzymał on 3 lutego 2000 roku.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest jej złożenie w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia skarżącemu prawomocnego orzeczenia kończącego tok instancji. W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wstępnego powołany w skardze konstytucyjnej wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący otrzymał 3 lutego 2000 r. Tymczasem skargę konstytucyjną złożył on do Trybunału Konstytucyjnego 28 kwietnia 2000 r., a więc po upływie dwumiesięcznego terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Dla upływu wspomnianego terminu bez znaczenia pozostaje fakt, iż skarżący 31 marca 2000 r. złożył do Trybunału Konstytucyjnego skargę, która z uwagi na brak należytej opłaty została mu wszakże zwrócona zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 19 kwietnia 2000 r. Złożenie do Trybunału Konstytucyjnego skargi, która podlega zwrotowi ze względu na brak wpisu, nie wywołuje bowiem żadnych skutków procesowych, w szczególności zaś ani nie przerywa, ani nie zawiesza biegu terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

W tym stanie rzeczy należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.