W skardze konstytucyjnej z 25 lutego 2005 r. skarżąca zakwestionowała zgodność z Konstytucją art. 3937 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.). W uzasadnieniu skargi konstytucyjnej, pełnomocnik skarżącej skoncentrował swoje zarzuty na treści postanowienia Sądu Najwyższego z 2 grudnia 2004 r. (sygn. akt III CK 467/04), wydanego w sprawie skarżącej.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 11 kwietnia 2005 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, m.in. przez wskazanie, jakie przysługujące jej konstytucyjne wolności lub prawa i w jaki sposób zostały naruszone przez zakwestionowany w skardze konstytucyjnej art. 3937 § 2 k.p.c.

Zarządzenie to zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej 15 kwietnia 2005 r.

W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącej nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej.

Ponieważ w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki formalne skargi konstytucyjnej o sygn. Ts 31/05, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.