1. 27 stycznia 1997 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek pięćdziesięciu dwóch posłów o stwierdzenie zgodności art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej (Dz.U. z 1993 r. Nr 45, poz. 205; zm.: z 1995 r. Nr 132, poz. 640) z art. 67 ust. 2 i art. 81 ust 1 przepisów konstytucyjnych, utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 84, poz. 426 ze zm.).

Wnioskodawcy zarzucają kwestionowanemu przepisowi, iż umożliwiając rezygnację w stosunku do komitetów wyborczych zarejestrowanych organizacji mniejszości narodowych z progów wyborczych przewidzianych generalnie w art. 3 i 4 Ordynacji w stosunku do wszelkich innych komitetów wyborczych, narusza on art. 67 ust. 2 oraz art. 81 ust. 1 przepisów konstytucyjnych poprzez uprzywilejowanie w wyborach do Sejmu RP określonej grupy obywateli RP ze względu na kryterium narodowościowe.

2. 19 października 1997 roku upłynęła II Kadencja Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, na skutek czego wygasły mandaty posłów tej kadencji m.in. wnioskodawców. Zgodnie z utrwalonym przez Trybunał Konstytucyjny stanowiskiem (K. 3/91, OTK w 1992 r., poz. 1; K. 2/93, OTK w 1993 r., poz. 30; K. 3/93, OTK w 1993 r., poz. 26), dyskontynuacja powoduje utratę legitymacji do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w charakterze wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 90 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) do postępowania wszczętego przed wejściem w życie konstytucji, tj. przed 17 października 1997 r. mają zastosowanie przepisy obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania. Jednakże zarówno wówczas obowiązujące przepisy, a w szczególności art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (tekst jednolity z 1991 r. Dz.U. Nr 109, poz. 470 ze zm.) oraz art. 10 ust. 2 uchwały Sejmu z dnia 31 maja 1985 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 39, poz. 184 ze zm.), jak i przepisy ustawy o Trybunale Konstytucyjnym z 1997 r., art. 39 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 31 ust. 1, prowadzą do wniosku, że utrata legitymacji czynnej przez wnioskodawcę nie pozwala na merytoryczne rozpoznanie sprawy i dlatego zachodzi konieczność umorzenia postępowania.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.