W skardze konstytucyjnej Piotra Chomicza złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 18 lutego 2002 r. zarzucono, iż art. 83 oraz
art. 91 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070) jest niezgodny z
art. 66 ust. 2 oraz art. 178 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego, sprawującego funkcję sędziego
w sądzie rejonowym, zakwestionowana regulacja, zgodnie z którą czas pracy sędziego wyznaczony jest zakresem jego zadań, prowadzi
do pozbawienia go konstytucyjnego prawa do określonych w ustawie dni wolnych od pracy. Zezwala bowiem na wyznaczanie sędziemu
całodobowych dyżurów, także w niedziele i dni ustawowo wolne od pracy, za które nie przysługuje ani czas wolny, ani jakikolwiek
dodatek pieniężny do wynagrodzenia.
Skarżący wskazał, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z 4 września 2000 r. (sygn. akt VII 184/00) oddalono jego powództwo
o wynagrodzenie za czas dyżurów całodobowych. Apelację skarżącego od tego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem
z 17 stycznia 2001 r. (sygn. akt III A Pa 114/00). Ten sam sąd postanowieniem z 4 września 2001 r. (sygn. akt III A Pa 114/00)
odrzucił kasację skarżącego stwierdzając, iż nie przedstawiono w niej okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie przez Sąd
Najwyższy.