W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 23 września 2003 r. pełnomocnik skarżącego zarzucił § 16 i 17 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym (Dz. U. Nr 40, poz. 173) sprzeczność z art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji RP, poprzez wprowadzenie ograniczenia prawa własności przepisem rangi podustawowej. Działając w oparciu o zaskarżony przepis urzędnik pocztowy odmówił wydania listów, które nie zostały opłacone w sposób zgodny z obowiązującym wtedy cennikiem i pomimo, że miały adres zwrotny przekazał je do Urzędu Pocztowego w Koluszkach, gdzie jako przesyłki których nie można doręczyć zostały zniszczone.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2003 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia w terminie 7 dni braków skargi konstytucyjnej poprzez m.in. wskazanie rozstrzygnięcia, z którego wydaniem skarżący łączy naruszenie przysługujących mu praw lub wolności oraz wykazanie, że została od niego wyczerpana droga prawna.

W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącego nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, iż do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącego 3 listopada 2003 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2003 r., żadne pismo pełnomocnika.

W tym stanie rzeczy jest oczywiste, iż w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki formalne skargi konstytucyjnej o sygn. Ts 167/03 i z tego względu na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.