W skardze konstytucyjnej Danuty W. sporządzonej 25 października 1999 r. zarzucono, iż wyrok Sądu Wojewódzkiego w B. z 23 grudnia 1993 r. (sygn. I Acr 386/97) narusza wskazane w skardze konstytucyjnej przepisy kodeksu postępowania cywilnego oraz kodeksu cywilnego.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej wydał orzeczenie o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych.

W skardze konstytucyjnej Danuty W. zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego zbadania zgodności wyroku Sądu Wojewódzkiego w B. z 23 grudnia 1993 r. (sygn. I Acr 386/97) ze wskazanymi w skardze przepisami ustawowymi, nie formułując równocześnie jakichkolwiek zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej tego wyroku. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego, wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.