W skardze konstytucyjnej Henryki B. wniesionej do Trybunału Konstytucyjnej 8 lutego 1999 r. zarzucono, iż akt własności ziemi z 13 marca 1973 r. wydany przez Powiatowe Biuro Geodezji w W. narusza art. 1, 5 i 12 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 27, poz. 250).

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 24 maja 1999 r. pełnomocnik skarżącej został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności przez wskazanie przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, którym skarżąca zarzuca niezgodność z Konstytucją RP, a także określenie na czym ta niezgodność polega.

W wyznaczonym terminie pełnomocnik skarżącej nie uzupełnił braków skargi konstytucyjnej. W piśmie z 2 czerwca 1999 r. stwierdził jedynie, iż zostały naruszone przepisy kodeksu cywilnego dotyczące własności, a zwłaszcza art. 222 tego kodeksu, nie precyzując wszakże, jaki akt normatywny czyni przedmiotem skargi konstytucyjnej.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) warunkiem rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny skargi konstytucyjnej jest dokładne określenie w skardze ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach skarżącego określonych w konstytucji, a w stosunku do których skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z konstytucją.

W tym stanie rzeczy należy uznać, że braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie, co na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym prowadzi do wydania postanowienia o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.