W skardze konstytucyjnej Cezarego Wicha, sporządzonej przez radcę prawnego i wniesionej do Trybunału 11 lutego 2002 r. zarzucono, iż wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z 4 czerwca 2001 r. (sygn. akt II Ca 579/01) narusza art. 32, art. 177, art. 92, art. 10 Konstytucji RP.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej wydał orzeczenie o przysługujących skarżącemu wolnościach lub prawach konstytucyjnych.

W skardze konstytucyjnej Cezarego Wicha zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego zbadania zgodności wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z 4 czerwca 2001 r. (sygn. akt II Ca 579/01) z wskazanymi przepisami Konstytucji RP, nie formułując równocześnie jakichkolwiek zarzutów w stosunku do przepisów prawnych stanowiących podstawę tego wyroku. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej w oczywisty sposób wykracza poza zakres kompetencji Trybunału Konstytucyjnego. Zadanie zbadania zgodności z Konstytucją orzeczenia sądowego lub innego aktu stosowania prawa nie mieści się w pojęciu skargi konstytucyjnej określonym w art. 79 Konstytucji RP.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż złożone pismo nie spełnia również wymagań przewidzianych w art. 47 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

Zważywszy przedstawione okoliczności należy odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.