W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 12 lipca 2023 r. (data nadania) M.G. – działająca w imieniu własnym i w imieniu córki L.G. (dalej: skarżąca), reprezentowana przez pełnomocnika z wyboru, wystąpiła z żądaniem przytoczonym w komparycji niniejszego postanowienia na tle następującej sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 22 marca 2023 r. (sygn. akt […]) oddalił skargę kasacyjną skarżącej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 18 marca 2020 r. (sygn. akt […]) oddalającego skargę na postanowienie Ministra Zdrowia z 4 października 2019 r. (znak: […]) w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

Zarządzeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z 20 października 2023 r. (doręczonymi pełnomocnikowi skarżącej 27 października 2023 r.) wezwano skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: 1) złożenie pełnomocnictwa szczególnego uprawniającego do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej oraz reprezentowania skarżącej przed Trybunałem Konstytucyjnym w odniesieniu do sprawy, w związku z którą złożona została skarga konstytucyjna (wraz z czterema kopiami); 2) doręczenie odpisów lub kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem wyroków, decyzji lub innych rozstrzygnięć (wraz z uzasadnieniami) potwierdzających wyczerpanie drogi prawnej, (wraz z czterema kopiami) w szczególności: a) postanowienia Ministra Zdrowia z 4 października 2019 r. (znak […]), b) wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 18 marca 2020 r. (sygn. akt […]).

W piśmie z 3 listopada 2023 r. (data nadania) skarżąca ustosunkowała się do niniejszego wezwania.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 października 2024 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącej 7 listopada 2024 r.) wezwano skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: 1) doręczenie odpisu lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem (wraz z czterema kopiami) postanowienia Wojewody z 19 sierpnia 2019 r. (nr […]) w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione; 2) uzasadnienie zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, ze zm.) oraz § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 753) z wyrażoną w art. 2 Konstytucji zasadą określoności przepisów prawa, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 3) wskazanie, które konstytucyjne wolność lub prawo skarżącej wyrażone w art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji i w jaki sposób – zdaniem skarżącej – zostały naruszone przez zakwestionowane w skardze przepisy ustawy i rozporządzenia wskazane w punkcie drugim niniejszego zarządzenia oraz uzasadnienie zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze przepisów z wolnościami lub prawami, o których mowa wyżej, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 4) wskazanie, które konstytucyjne wolność lub prawo skarżącej wyrażone w art. 47 w związku z art. 31 ust. 3, w związku z art. 87 Konstytucji i w jaki sposób – zdaniem skarżącej – zostały naruszone przez zakwestionowane w skardze art. 17 ust. 11 ustawy oraz § 5 rozporządzenia, a także uzasadnienie zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze przepisów z wolnościami lub prawami, o których mowa wyżej, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie.

W piśmie z 14 listopada 2024 r. (data nadania) skarżąca ustosunkowała się do powyższego wezwania.

Zakwestionowanym w skardze przepisom skarżąca zarzuciła naruszenie prawa do prywatności oraz prawa do decydowania o swoim życiu osobistym (art. 47 Konstytucji), a także naruszenie zasady dostatecznej określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji). Zdaniem skarżącej zaskarżone przez nią przepisy naruszają również art. 87 Konstytucji, który statuuje zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. Służy ono wyeliminowaniu – już w początkowej fazie postępowania – spraw, które nie mogą być przedmiotem merytorycznego rozstrzygania. Trybunał wydaje postanowienie o nadaniu skardze konstytucyjnej dalszego biegu, gdy spełnia ona wymagania przewidziane w ustawie oraz nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.

2. W ocenie Trybunału skarga konstytucyjna spełnia przesłanki przekazania jej do merytorycznej oceny, ponieważ:

a) została sporządzona przez adwokata, który przedłożył stosowne pełnomocnictwo,

b) dochowany został termin, o którym mowa w art. 77 ust. 1 u.o.t.p.TK, gdyż odpis wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 marca 2023 r. (sygn. akt […]) wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej 12 kwietnia 2023 r., skarga zaś została wniesiona do Trybunału 12 lipca 2023 r.,

c) skarżąca wyczerpała przysługującą jej drogę prawną, gdyż wskazane wyżej orzeczenie jest niezaskarżalne w trybie zwykłych środków zaskarżenia,

d) określony został przedmiot kontroli (art. 53 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p.TK),

e) skarżąca wskazała, które konstytucyjne prawa i wolności oraz w jaki sposób – jej zdaniem – zostały naruszone (art. 53 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p.TK) oraz przedstawiła uzasadnienie sformułowanych przez nią zarzutów (art. 53 ust. 1 pkt 3 u.o.t.p.TK),

f) nie jest obarczona nieusuwalnymi brakami formalnymi, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 1 u.o.t.p.TK, a postawione w niej zarzuty nie są oczywiście bezzasadne w rozumieniu art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.

W związku z powyższym – na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p.TK – Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.