W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 30 listopada 2022 r. (data nadania) R.S. (dalej: skarżący), reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu, wystąpił z żądaniem przytoczonym w komparycji niniejszego postanowienia na tle następującego stanu faktycznego.

Dyrektor Zakładu Karnego w R. decyzją z 10 marca 2022 r. odmówił skarżącemu udzielenia zezwolenia w trybie art. 141a § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (dalej: k.k.w.) z powodu negatywnej prognozy kryminologiczno-społecznej oraz możliwości załatwienia wniosku w formie listownej z rodziną. Na decyzję tę skarżący złożył skargę do Sądu Okręgowego w R. V Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych. Zarządzeniem z 26 kwietnia 2022 r. w sprawie sygn. akt […] Sąd Okręgowy w G. nie uwzględnił wniosku skarżącego o ustanowienie obrońcy z urzędu. Skarżący złożył na powyższe zarządzenie zażalenie do Sądu Okręgowego w R. Sąd Okręgowy w R. V Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych 25 maja 2022 r. wydał postanowienie o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji (sygn. akt […]).

Prezes Trybunału Konstytucyjnego zarządzeniem z 1 lutego 2023 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 17 lutego 2023 r.) wezwał skarżącego do usunięcia braku formalnego skargi konstytucyjnej przez udokumentowanie daty doręczenia skarżącemu orzeczenia wskazanego w skardze konstytucyjnej jako ostateczne.

Skarżący odniósł się do zarządzenia w piśmie z 24 lutego 2023 r. (data nadania).

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 24 stycznia 2024 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 3 lutego 2024 r.) skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: 1) wskazanie adresu skarżącego; 2) doręczenie kompletnego odpisu lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem zarządzenia sędziego Sądu Okręgowego w G. z 26 kwietnia 2022 r. (sygn. akt […]); 3) wskazanie sposobu naruszenia konstytucyjnych wolności lub praw skarżącego, wynikających z art. 42 ust. 2 Konstytucji; 4) uzasadnienie zarzutu niezgodności kwestionowanej regulacji z konstytucyjnymi wolnościami lub prawami skarżącego, o których mowa w punkcie 3 niniejszego zarządzenia, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 5) poinformowanie, czy od wskazanego w skardze konstytucyjnej ostatecznego orzeczenia został wniesiony nadzwyczajny środek zaskarżenia.

Skarżący ustosunkował się do wezwania w piśmie z 12 lutego 2024 r. (data nadania).

Skarżący wnosi o uznanie, że niezgodny ze wskazanymi przepisami Konstytucji jest obowiązek należytego wykazania przez skazanego, że nie jest on w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. Trybunał wydaje postanowienie o nadaniu skardze konstytucyjnej dalszego biegu, gdy spełnia ona określone przez prawo wymagania oraz gdy nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.

2. Jeżeli skarga konstytucyjna nie spełnia wymagań przewidzianych w ustawie, a usunięcie braków jest możliwe, wyznaczony sędzia Trybunału wydaje zarządzenie, w którym wzywa do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia (art. 61 ust. 3 u.o.t.p.TK).

W niniejszej sprawie sędzia Trybunału uznał, że wniesiona skarga nie spełnia wymogów formalnych, m.in. określonego w art. 53 ust. 1 pkt 3 u.o.t.p.TK wymogu uzasadnienia zarzutu niezgodności kwestionowanej regulacji ze wskazanymi konstytucyjnymi wolnościami lub prawami, w związku z czym zarządzeniem z 24 stycznia 2024 r. wezwał skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi.

3. W piśmie procesowym z 12 lutego 2024 r. (data nadania), pełnomocnik skarżącego lakonicznie poinformował o naruszeniu prawa skarżącego do obrony ze względu na obowiązek przedłożenia pełnej dokumentacji o swojej sytuacji finansowej, do której w zakładzie karnym nie posiada dostępu.

Mając powyższe na względzie Trybunał stwierdził, że w piśmie procesowym z 12 lutego 2024 r. skarżący nie uzasadnił dostatecznie zarzutu niezgodności kwestionowanej w skardze regulacji ze wskazanymi konstytucyjnymi prawami lub wolnościami, a tym samym nie usunął braków formalnych skargi konstytucyjnej.

Wskazana okoliczność jest, zgodnie z art. 61 ust. 4 pkt 2 u.o.t.p.TK, podstawą odmowy nadania analizowanej skardze dalszego biegu.

W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

Na podstawie art. 61 ust. 5 u.o.t.p.TK skarżącemu przysługuje prawo do wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.