W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 3 lipca 2023 r. (data nadania) K.T., działająca w imieniu własnym oraz małoletniego syna N.T. (dalej: skarżąca), reprezentowana przez pełnomocnika z wyboru, wystąpiła z żądaniem przytoczonym w komparycji niniejszego postanowienia na tle następującej sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 8 lutego 2023 r. (sygn. akt […]) oddalił skargę kasacyjną skarżącej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 11 czerwca 2019 r. (sygn. akt […]) oddalającego skargę na postanowienie Ministra Zdrowia z 30 października 2018 r. (znak: […]). Orzeczenie to utrzymało w mocy postanowienie Wojewody K. z 23 sierpnia 2016 r. (znak: […]) w zakresie, w jakim nałożyło na skarżącą grzywnę w celu przymuszenia poddania małoletniego dziecka szczepieniom ochronnym.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego zarządzeniem z 12 października 2023 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącej 19 października 2023 r.) wezwał skarżącą do złożenia pełnomocnictwa szczególnego uprawniającego do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej oraz reprezentowania skarżącej przed Trybunałem Konstytucyjnym w odniesieniu do sprawy, w związku z którą złożona została skarga konstytucyjna (wraz z czterema kopiami); doręczenia odpisów lub kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem wyroków, decyzji lub innych rozstrzygnięć (wraz z uzasadnieniami) potwierdzających wyczerpanie drogi prawnej (wraz z czterema kopiami), w szczególności postanowienia Ministra Zdrowia z 30 października 2018 r. (nr […]) oraz poprzedzającego go postanowienia Wojewody K. z 23 września 2016 r. wraz z tytułem wykonawczym, a także wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 11 czerwca 2019 r. (sygn. akt […]) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 lutego 2023 r. (sygn. akt […]). Skarżąca została także zobowiązana do udokumentowania daty doręczenia jej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz doręczenia czterech odpisów skargi konstytucyjnej.

W terminie wskazanym w zarządzeniu skarżąca nie usunęła braków skargi, ponieważ pismo ustosunkowujące się do powyższego zarządzenia nadała 27 października 2023 r. Do tego pisma dołączyła tylko pełnomocnictwo, postanowienie Ministra Zdrowia oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W.

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego zarządzeniem z 7 marca 2024 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącej 14 marca 2024 r.) wezwał skarżącą do: 1) uzasadnienia zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, ze zm.; dalej: ustawa o zwalczaniu chorób zakaźnych) oraz § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 753, ze zm.; dalej: rozporządzenie) z wyrażoną w art. 2 Konstytucji zasadą określoności przepisów prawa, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 2) wskazania, które konstytucyjne wolność lub prawo skarżącej wyrażone w art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji i w jaki sposób – zdaniem skarżącej – zostały naruszone przez zakwestionowane w skardze przepisy ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych i rozporządzenia wskazanych w punkcie pierwszym zarządzenia; 3) wskazania, które konstytucyjne wolność lub prawo skarżącej wyrażone w art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 w związku z art. 87 Konstytucji i w jaki sposób – zdaniem skarżącej – zostały naruszone przez zakwestionowane w skardze art. 17 ust. 11 ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych oraz § 5 rozporządzenia; 4) uzasadnienia zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze przepisów z wolnościami lub prawami, o których mowa w pkt. 2 i 3 zarządzenia, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 5) doręczenia odpisów lub poświadczonych przez pełnomocnika skarżącej za zgodność z oryginałem kopii (wraz z czterema kopiami): a) postanowienia Wojewody K. z 23 września 2016 r. wraz z tytułem wykonawczym, b) wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 lutego 2023 r. (sygn. akt […]); 6) udokumentowania daty doręczenia skarżącej powyższego orzeczenia.

W piśmie procesowym złożonym 20 marca 2024 r. (data nadania) skarżąca odniosła się do zarządzenia. Do pisma dołączyła tylko wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wraz z kopią koperty. Jednocześnie skarżąca została pouczona, że w wypadku nieusunięcia powyższych braków w wyznaczonym terminie, wydane zostanie postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

Zakwestionowanym w skardze przepisom skarżąca zarzuciła naruszenie prawa do prywatności oraz prawa do decydowania o swoim życiu osobistym (art. 47 Konstytucji), a także naruszenie zasady dostatecznej określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji). Zdaniem skarżącej zaskarżone przez nią przepisy naruszają również art. 87 Konstytucji, który statuuje zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Skarga konstytucyjna jest sformalizowanym środkiem ochrony konstytucyjnych wolności i praw. Jej merytoryczne rozpoznanie jest uzależnione od spełnienia licznych przesłanek wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji, a doprecyzowanych w ustawie z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK). Weryfikacja tych przesłanek następuje na etapie wstępnego rozpoznania na posiedzeniu niejawnym (art. 61 ust. 1 u.o.t.p.TK).

Zgodnie z art. 61 ust. 3 u.o.t.p.TK jeżeli skarga nie spełnia wymagań przewidzianych w ustawie, a usunięcie braków jest możliwe, wyznaczony sędzia Trybunału wydaje zarządzenie, w którym wzywa do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia.

Zarządzeniem z 7 marca 2024 r. sędzia Trybunału wezwał skarżącą do usunięcia stwierdzonych w toku wstępnej kontroli braków formalnych skargi, w tym także tych, których skarżąca nie usunęła na wezwanie Prezesa Trybunału zarządzeniem z 12 października 2023 r. W treści zarządzenia oprócz dokładnego wskazania brakujących dokumentów zawarto pouczenie, że w wypadku nieusunięcia braków w terminie, wydane zostanie postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

Odpis zarządzenia sędziego Trybunału z 7 marca 2024 r. został skutecznie doręczony pełnomocnikowi skarżącej 14 marca 2024 r. Obowiązkiem skarżącej było więc wykonać zarządzenie w całości w przepisanym terminie. Skarżąca nie wykonała zarządzenia w całości, albowiem nie doręczyła odpisu lub poświadczonych za zgodność z oryginałem kopii (wraz z czterema kopiami) postanowienia Wojewody K. z 23 września 2016 r. o nałożeniu na nią grzywny w celu przymuszenia poddania małoletniego dziecka szczepieniom ochronnym ani tytułu wykonawczego.

W związku z tym należy stwierdzić, że skarżąca świadomie naraziła się na wystąpienie negatywnego skutku procesowego, o którym mowa w art. 61 ust. 4 pkt 2 u.o.t.p.TK (por. postanowienie TK z 15 marca 2023 r., sygn. Ts 192/22, OTK ZU B/2023, poz. 189).

Mając powyższe na względzie, Trybunał postanowił jak w sentencji.

Na podstawie art. 61 ust. 5 u.o.t.p.TK skarżącej przysługuje prawo wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.