1) „art. 49b ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833 z późn. zm., dalej «Prawo energetyczne» lub «PE») oraz art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984, dalej «Ustawa nowelizująca»), w związku z art. 56 ust. 1 pkt 32 i ust. 3 Prawa energetycznego, nakładających na Skarżącego obowiązek publicznej sprzedaży gazu ziemnego, którego nieprzestrzeganie podlega karze pieniężnej do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, z art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (dalej «Konstytucja»), która to niezgodność prowadzi do nadmiernej ingerencji w konstytucyjnie chronioną wolność działalności gospodarczej Skarżącego, naruszającej zasady proporcjonalności”,

2) „art. 49b ust. 1 Prawa energetycznego oraz art. 25 Ustawy nowelizującej w zw. z art. 56 ust. 1 pkt 32 i ust. 3 Prawa energetycznego nakładających na Skarżącego obowiązek publicznej sprzedaży gazu ziemnego, którego nieprzestrzeganie podlega karze pieniężnej do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, z art. 64 ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, która to niezgodność prowadzi do naruszenia prawa Skarżącego do ochrony własności i innych praw majątkowych”,

3) „art. 49b ust. 1 Prawa energetycznego oraz art. 25 Ustawy nowelizującej w zw. z art. 56 ust. 1 pkt 32 i ust. 3 Prawa energetycznego nakładających na Skarżącego obowiązek publicznej sprzedaży gazu ziemnego, którego nieprzestrzeganie podlega karze pieniężnej do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, z art. 2 Konstytucji, która to niezgodność narusza wolność Skarżącego od bezprawia legislacyjnego lub inaczej rzecz ujmując prawo Skarżącego do funkcjonowania w państwie prawa, kierującym się zasadą przyzwoitej legislacji, poprzez nałożenie na Skarżącego obowiązku niemożliwego do spełnienia w wyniku własnych zachowań”,

4) „art. 49b ust. 1 Prawa energetycznego oraz art. 25 i art. 34 Ustawy nowelizującej w zw. z art. 56 ust. 1 pkt 32 i ust. 3 Prawa energetycznego nakładających na Skarżącego obowiązek publicznej sprzedaży gazu ziemnego, którego nieprzestrzeganie podlega karze pieniężnej do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, z art. 2 Konstytucji, która to niezgodność narusza wolność Skarżącego od bezprawia legislacyjnego lub inaczej rzecz ujmując prawo Skarżącego do funkcjonowania w państwie prawa, kierującym się zasadą przyzwoitej legislacji, poprzez ustanowienie rażąco krótkiego 14-dniowego vacatio legis oraz niedostosowania wolumenów określonych w art. 25 Ustawy nowelizującej do obowiązku, którego wykonanie wymagało zmian na rynku gazu ziemnego niemożliwych do zaistnienia w tak krótkim okresie”,