W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 8 sierpnia 2023 r. (data nadania) F.B., działający w imieniu
własnym i małoletniego syna (dalej: skarżący), reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru, wystąpił z żądaniem przytoczonym
na tle następującego stanu faktycznego.
Skarga konstytucyjna została złożona w Trybunale w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2023
r. (sygn. akt […]), który zakończył sądowo-administracyjną kontrolę orzeczenia w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu
egzekucyjnym. Do skargi nie zostały dołączone żadne załączniki.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego, zarządzeniem z 20 października 2023 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 27 października
2023 r.), wezwał skarżącego do złożenia pełnomocnictwa szczególnego uprawniającego do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej
oraz reprezentowania skarżącego przed Trybunałem Konstytucyjnym w odniesieniu do sprawy, w związku z którą złożona została
skarga konstytucyjna (wraz z czterema kopiami). Skarżący został także zobowiązany do doręczenia odpisów lub kopii poświadczonych
za zgodność z oryginałem wyroków, decyzji lub innych rozstrzygnięć (wraz z uzasadnieniami) potwierdzających wyczerpanie drogi
prawnej (wraz z czterema kopiami), w szczególności: postanowień Wojewody z 4 listopada 2016 r. wraz z tytułem wykonawczym
oraz Ministra Zdrowia z 19 listopada 2019 r. (znak: […]), a także wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 6 maja
2020 r. (sygn. akt […]) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2023 r. (sygn. akt […]). Został także zobligowany
do udokumentowania daty doręczenia ostatecznego orzeczenia (wraz z czterema kopiami) oraz doręczenia czterech odpisów skargi
konstytucyjnej.
Skarżący 3 listopada 2023 r. (data nadania) doręczył tylko część dokumentów wskazanych w zarządzeniu.
Sędzia Trybunału Konstytucyjnego, zarządzeniem 24 kwietnia 2024 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 6 maja 2024 r.),
wezwał skarżącego do: 1) uzasadnienia zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 17
ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1239, ze zm.; dalej: ustawa o zwalczaniu chorób zakaźnych) oraz § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia
2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 753, ze zm.; dalej: rozporządzenie) z wyrażoną
w art. 2 Konstytucji zasadą określoności przepisów prawa, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 2) wskazania,
które konstytucyjne wolność lub prawo skarżącego wyrażone w art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji i w jaki sposób
– zdaniem skarżącego – zostały naruszone przez zakwestionowane w skardze przepisy ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych i rozporządzenia
wskazanych w punkcie pierwszym niniejszego zarządzenia; 3) wskazania, które konstytucyjne wolność lub prawo skarżącego wyrażone
w art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 w związku z art. 87 Konstytucji i w jaki sposób – zdaniem skarżącego – zostały naruszone
przez zakwestionowane w skardze art. 17 ust. 11 ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych oraz § 5 rozporządzenia; 4) uzasadnienia
zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze przepisów z wolnościami lub prawami, o których mowa w pkt 2 i 3 zarządzenia,
z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie; 5) doręczenia: odpisu lub poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii
postanowienia Wojewody z 4 listopada 2016 r. (nr […]) wraz z tytułem wykonawczym, czterech egzemplarzy skargi konstytucyjnej
podpisanej przez umocowanego w sprawie pełnomocnika, a także trzech egzemplarzy pisma procesowego z 3 listopada 2023 r.
W ustawowym terminie skarżący nie usunął braków skargi.
Zakwestionowanym w skardze przepisom skarżący zarzucił naruszenie prawa do prywatności oraz prawa do decydowania o swoim życiu
osobistym (art. 47 Konstytucji), a także naruszenie zasady dostatecznej określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji).
Zdaniem skarżącego zaskarżone przez niego przepisy naruszają również art. 87 Konstytucji, który statuuje zamknięty katalog
źródeł prawa powszechnie obowiązującego.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Skarga konstytucyjna jest sformalizowanym środkiem ochrony konstytucyjnych wolności i praw. Jej merytoryczne rozpoznanie jest
uzależnione od spełnienia licznych przesłanek wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji, a doprecyzowanych w ustawie z dnia
30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej:
u.o.t.p.TK). Weryfikacja tych przesłanek następuje na etapie wstępnego rozpoznania na posiedzeniu niejawnym (art. 61 ust.
1 u.o.t.p.TK).
Zgodnie z art. 61 ust. 3 u.o.t.p.TK jeżeli skarga nie spełnia wymagań przewidzianych w ustawie, a usunięcie braków jest możliwe,
wyznaczony sędzia Trybunału wydaje zarządzenie, w którym wzywa do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia.
Zarządzeniem z 24 kwietnia 2024 r. sędzia Trybunału wezwał skarżącego do usunięcia stwierdzonych w toku wstępnej kontroli
braków formalnych skargi, w tym także tych, które nie zostały usunięte w wykonaniu zarządzenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego
z 20 października 2023 r. W treści zarządzenia oprócz dokładnego wskazania braków zawarto pouczenie, że w wypadku nieusunięcia
ich w terminie wydane zostanie postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
Odpis zarządzenia sędziego Trybunału z 24 kwietnia 2024 r. został skutecznie doręczony adwokatowi skarżącego 6 maja 2024 r.
W ustawowym terminie skarżący nie usunął braków wskazanych w zarządzeniu.
Powyższa okoliczność jest – zgodnie z art. 61 ust. 4 pkt 2 u.o.t.p.TK – podstawą odmowy nadania skardze konstytucyjnej dalszego
biegu.
Mając powyższe na względzie, Trybunał postanowił jak w sentencji.
Na podstawie art. 61 ust. 5 u.o.t.p.TK skarżącemu przysługuje prawo wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie w terminie
7 dni od daty jego doręczenia.