art. 626 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89 poz. 555, ze zm.; dalej: k.p.k.) w zakresie, w jakim „nie przewiduje możliwości dodatkowego ustalenia wysokości kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz przyznania ich na rzecz obrońcy z urzędu przez sąd orzekający, po uprawomocnieniu się orzeczenia określającego wysokość tych kosztów, w sytuacji gdy podstawą takiego dodatkowego ustalenia wysokości kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego potwierdzający niezgodność z Konstytucją RP przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 18, ze zm.) przez to, że wskazane w tych przepisach stawki dla adwokatów ustanowionych obrońcami z urzędu są niższe od stawek w tych samych sprawach dla adwokatów ustanowionych obrońcami z wyboru (…) [co] narusza konstytucyjne prawo do procedury restytucyjnej umożliwiającej ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wcześniej rozstrzygnięciem opartym na niekonstytucyjnej normie prawnej, obniżającej o połowę wynagrodzenie adwokatom działającym z urzędu w stosunku do działających w sprawach tego samego rodzaju adwokatów działających z wyboru, a przez to narusza podlegające ochronie konstytucyjnej prawa majątkowe w postaci prawa do wynagrodzenia oraz w konsekwencji do równego traktowania”, z art. 190 ust. 4 w związku z art. 31 ust. 3 w związku z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,