W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 31 stycznia 2024 r. (data nadania) K.M. (dalej: skarżąca) wystąpiła z żądaniem przytoczonym na tle następującego stanu faktycznego.

W piśmie z 30 października 2023 r. (zatytułowanym: „Wniosek o przejście w stan spoczynku”), skierowanym za pośrednictwem Prezesa Sądu Okręgowego w […] do Ministra Sprawiedliwości, skarżąca, na podstawie art. 69 § 2b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 217, ze zm.; dalej: p.u.s.p.) oświadczyła, że od 1 lutego 2024 r. przechodzi w stan spoczynku z zachowaniem prawa do uposażenia określonego w art. 100 § 2 p.u.s.p. Na podstawie art. 27 § 1 pkt 4 p.u.s.p. złożyła zaś rezygnację z pełnienia funkcji Prezesa Sądu Rejonowego w […]. Następnie w piśmie z 10 stycznia 2024 r. oświadczyła, że wycofuje wniosek z 30 października 2023 r.

W piśmie z 17 stycznia 2024 r. (nr […]) Zastępca Dyrektora Departamentu Kadr i Organizacji Sądów Powszechnych i Wojskowych poinformowała skarżącą, że Minister Sprawiedliwości nie uwzględnił jej oświadczenia z 10 stycznia 2024 r. o cofnięciu wniosku o przeniesienie w stan spoczynku.

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego, zarządzeniem z 6 lutego 2024 r. (doręczonym skarżącej 24 lutego 2024 r.), wezwał skarżącą do usunięcia braków skargi przez: 1) wskazanie, która wolność lub prawo skarżącej, wyrażone w art. 180 ust. 1 i 4 Konstytucji, i w jaki sposób – zdaniem skarżącej – zostały naruszone przez zakwestionowane w skardze art. 69 § 1 i art. 69 § 2b p.u.s.p., rozumiane w sposób w niej określony; 2) uzasadnienie zarzutu niezgodności zakwestionowanych w skardze przepisów z konstytucyjną wolnością lub prawem, o których mowa w punkcie 1 zarządzenia; 3) doręczenie: a) oryginałów lub poświadczonych za zgodność z oryginałami kopii: pisma Zastępcy Dyrektora Departamentu Kadr i Organizacji Sądów Powszechnych i Wojskowych w Ministerstwie Sprawiedliwości z 17 stycznia 2024 r. (nr […]) oraz Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości z 15 stycznia 2024 r. (nr […]), b) poświadczonych za zgodność z oryginałem kopii pism skarżącej z 30 października 2023 r. i 10 stycznia 2024 r.

W ustawowym terminie skarżąca nie usunęła braków skargi.

Skarżąca twierdzi, że w wyniku zastosowania zaskarżonych przez nią przepisów doszło do naruszenia przysługującego jej prawa „pozostawania w służbie publicznej”.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Skarga konstytucyjna jest sformalizowanym środkiem ochrony konstytucyjnych wolności i praw. Jej merytoryczne rozpoznanie jest uzależnione od spełnienia licznych przesłanek wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji, a doprecyzowanych w ustawie z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK). Weryfikacja tych przesłanek następuje na etapie wstępnego rozpoznania na posiedzeniu niejawnym (art. 61 ust. 1 u.o.t.p.TK).

Zgodnie z art. 61 ust. 3 u.o.t.p.TK, jeżeli skarga nie spełnia wymagań przewidzianych w ustawie, a usunięcie braków jest możliwe, wyznaczony sędzia Trybunału wydaje zarządzenie, w którym wzywa do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia.

Zarządzeniem z 6 lutego 2024 r. sędzia Trybunału wezwał skarżącą do usunięcia stwierdzonych w toku wstępnej kontroli braków formalnych skargi. W treści zarządzenia zawarto pouczenie, że w wypadku nieusunięcia braków w terminie wydane zostanie postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

Odpis zarządzenia sędziego Trybunału z 6 lutego 2024 r. został skutecznie doręczony skarżącej 24 lutego 2024 r. W ustawowym terminie skarżąca nie usunęła braków wskazanych w zarządzeniu.

Powyższa okoliczność jest – zgodnie z art. 61 ust. 4 pkt 2 u.o.t.p.TK – podstawą odmowy nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

Mając powyższe na względzie, Trybunał postanowił jak w sentencji.

Na podstawie art. 61 ust. 5 u.o.t.p.TK skarżącej przysługuje prawo wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.