Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym warunkiem merytorycznego rozpoznania przez
Trybunał Konstytucyjny skargi konstytucyjnej jest złożenie jej w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia prawomocnego wyroku,
ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Interpretacja tego przepisu w związku z art. 79 ust. 1 Konstytucji
RP prowadzi do wniosku, że dwumiesięczny termin biegnie od daty doręczenia tego ostatecznego rozstrzygnięcia, które przesądziło
o ostateczności orzeczenia naruszającego, zdaniem skarżącego, jego prawa (por. postanowienie TK z dnia 23 lutego 1998 r., sygn. Ts 8/98, OTK ZU Nr 3 (18) z 1998 r., s. 219). W przedstawionej przez skarżącego sprawie takim ostatecznym rozstrzygnięciem jest postanowienie
Sądu Najwyższego z 19 marca 1998 r., doręczone skarżącemu 2 lipca 1998 r. Skarga konstytucyjna została złożona 23 września
1998 r. Z zestawienia powyższych dat wynika, że skarga konstytucyjna została złożona z przekroczeniem zawitego dwumiesięcznego
terminu do jej złożenia, określonego w art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym. Dlatego
też nie wdając się w inne rozważania w przedmiocie dopuszczalności skargi, już tylko z powodu przekroczenia terminu określonego
w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym należało postanowić jak na wstępie.