1. W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 16 lutego 2023 r. (data nadania) R.M.Z. (dalej: skarżący) – reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu – wystąpił z żądaniem przytoczonym w komparycji niniejszego postanowienia na tle następującego stanu faktycznego.

Postanowieniem z 3 czerwca 2022 r. (sygn. akt […]) Sąd Okręgowy w B. II Wydział Cywilny Odwoławczy przyznał biegłej z zakresu szacowania nieruchomości wynagrodzenie za sporządzenie opinii.

Na powyższe orzeczenie skarżący wniósł zażalenie, które postanowieniem Sądu Okręgowego w B. z 6 lipca 2022 r. (sygn. akt […]) zostało odrzucone. W uzasadnieniu sąd ten wskazał, że „[k]atalog postanowień sądu drugiej instancji, od których przysługuje zażalenie poziome, jasno wskazuje przedmiot rozstrzygnięć podlegających kontroli instancyjnej. Zażalenie nie służy na postanowienie, którego przedmiotem jest przyznanie wynagrodzenia biegłej za sporządzenie opinii” (s. 2). Orzeczenie to wskazane zostało jako ostateczne rozstrzygnięcie w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji.

2. Kwestionowanemu przepisowi skarżący zarzuca naruszenie „prawa do sądu i sprawiedliwego procesu (…), prawa do zaskarżania orzeczeń i kontroli orzeczeń w postępowaniu sądowym (dwuinstancyjnym) (…), zasady równości w zakresie identycznego ukształtowania standardu proceduralnego wyznaczającego dostęp do sądu pierwszej instancji i sądu drugiej instancji w taki sposób, aby mogło zostać zrealizowane konstytucyjne prawo jednostki do sądowej kontroli instancyjnej merytorycznego orzeczenia” (s. 9 skargi).

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, podczas którego Trybunał bada, czy odpowiada ona określonym przez prawo wymogom.

2. W ocenie Trybunału skarga konstytucyjna spełnia przesłanki przekazania jej do merytorycznego rozpoznania, ponieważ:

a) została sporządzona przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu,

b) skarżący wyczerpał przysługującą mu drogę prawną, ponieważ od postanowienia Sądu Okręgowego w B. z 6 lipca 2022 r. (sygn. akt […]) nie przysługuje żaden zwykły środek zaskarżenia,

c) dochowany został, przewidziany w art. 77 ust. 1 u.o.t.p.TK, trzymiesięczny termin wniesienia skargi,

d) określony został przedmiot kontroli (art. 53 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p.TK), tj. art. 3942 § 1 i § 11 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 2021 r. poz. 1805, ze zm.) w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1469) „w zakresie w jakim nie przewiduje możliwości zaskarżenia postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie przyznania wynagrodzenia biegłemu”,

e) wskazano, które konstytucyjne wolności i prawa oraz w jaki sposób – zdaniem skarżącego – zostały naruszone (art. 53 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p.TK), tj. art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 2; art. 78 w związku z art. 176 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1, art. 31 ust. 3 i art. 2; art. 32 ust. 1 w związku z art. 78 i art. 176 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 i art. 31 ust. 3 i art. 2 Konstytucji,

f) przedstawiono uzasadnienie sformułowanych przez skarżącego zarzutów (art. 53 ust. 1 pkt 3 u.o.t.p.TK).

3. W ocenie Trybunału analizowana skarga konstytucyjna nie jest obarczona nieusuwalnymi brakami formalnymi, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 1 u.o.t.p.TK, zaś sformułowane w niej zarzuty nie są oczywiście bezzasadne w rozumieniu art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.

W związku z powyższym – na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p.TK – postanowiono jak w sentencji.