W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 28 września 2022 r. (data nadania) K.K. (dalej: skarżący), reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru, wystąpił z żądaniem przytoczonym w komparycji niniejszego postanowienia na tle następującej sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 26 maja 2022 r. (sygn. akt […]) oddalił skargę kasacyjną skarżącego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 14 maja 2019 r. (sygn. akt […]) oddalającego skargę na postanowienie Ministra Zdrowia z 3 sierpnia 2018 r. (nr […]) w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. Orzeczenie to utrzymało w mocy postanowienie Wojewody z 22 maja 2015 r. (znak: […]) o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku poddania szczepieniom ochronnym, zgodnie z tytułem wykonawczym z 27 kwietnia 2015 r. wydanym przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. (nr […]).

Prezes Trybunału Konstytucyjnego zarządzeniem z 18 listopada 2022 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 28 listopada 2022 r.) wezwał skarżącego do doręczenia odpisów lub kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem orzeczeń (wyroków, postanowień, decyzji, innych rozstrzygnięć) potwierdzających wyczerpanie drogi prawnej (oprócz wyroków: NSA z 26 maja 2022 r., sygn. akt […] i WSA w W. z 14 maja 2019 r., sygn. akt […]) wraz z czterema kopiami.

Pismem z 5 grudnia 2022 r. (data nadania) skarżący ustosunkował się do powyższego wezwania.

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego zarządzeniem z 14 lutego 2023 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 20 lutego 2023 r.) wezwał skarżącego do usunięcia braku formalnego skargi konstytucyjnej przez doręczenie odpisu lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem (wraz z czterema kopiami): a) postanowienia Ministra Zdrowia z 3 sierpnia 2018 r. (znak: […]) w przedmiocie nałożenia grzywny, b) tytułu wykonawczego z 27 kwietnia 2015 r. wydanego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. (nr […]).

Pismem z 27 lutego 2023 r. (data nadania) skarżący wystąpił z wnioskiem o przedłużenie o 3 dni terminu wykonania powyższego zarządzenia, który Trybunał Konstytucyjny odrzucił jako niedopuszczalny.

Pismem z 8 marca 2023 r. (data nadania) skarżący przesłał dokumenty wskazane w wezwaniu z 14 lutego 2023 r.

Zakwestionowanym w skardze przepisom skarżący zarzucił naruszenie prawa do prywatności oraz prawa do decydowania o swoim życiu osobistym (art. 47 Konstytucji), a także naruszenie zasady dostatecznej określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji). Zdaniem skarżącego zaskarżone przez niego przepisy naruszają również art. 87 Konstytucji, który statuuje zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Skarga konstytucyjna jest sformalizowanym środkiem ochrony konstytucyjnych wolności i praw. Jej merytoryczne rozpoznanie jest uzależnione od spełnienia licznych przesłanek wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji, a doprecyzowanych w ustawie z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK). Weryfikacja tych przesłanek następuje na etapie wstępnego rozpoznania na posiedzeniu niejawnym (art. 61 ust. 1 u.o.t.p.TK).

Zgodnie z art. 61 ust. 3 u.o.t.p.TK jeżeli skarga nie spełnia wymagań przewidzianych w ustawie, a usunięcie braków jest możliwe, wyznaczony sędzia Trybunału wydaje zarządzenie, w którym wzywa do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia.

Odpis zarządzenia sędziego Trybunału z 14 lutego 2023 r. został skutecznie doręczony pełnomocnikowi skarżącego 20 lutego 2023 r. W ustawowym terminie skarżący nie usunął braku formalnego wskazanego w zarządzeniu.

Okoliczność ta jest – zgodnie z art. 61 ust. 4 pkt 2 u.o.t.p.TK – podstawą odmowy nadania skardze dalszego biegu.

Mając powyższe na względzie Trybunał postanowił jak w sentencji.

Na podstawie art. 61 ust. 5 u.o.t.p.TK skarżącemu przysługuje prawo wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.