Proszę czekać trwa pobieranie danych
Rodzaj orzeczenia Postanowienie o nadaniu biegu
Data 24 stycznia 2023
Miejsce publikacji
OTK ZU B/2023, poz. 47
Skład
SędziaFunkcja
Mariusz Muszyński
Pobierz orzeczenie w formacie doc

Pobierz [86 KB]
Postanowienie z dnia 24 stycznia 2023 r. sygn. akt Ts 3/22
Komparycja
Tenor
postanawia
Uzasadnienie
- część historyczna
- uzasadnienie prawne
Rodzaj orzeczenia Postanowienie o nadaniu biegu
Data 24 stycznia 2023
Miejsce publikacji
OTK ZU B/2023, poz. 47
Skład
SędziaFunkcja
Mariusz Muszyński

47/B/2023

POSTANOWIENIE
z dnia 24 stycznia 2023 r.
Sygn. akt Ts 3/22

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Mariusz Muszyński,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Z.S. o zbadanie zgodności:
1) art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, ze zm.) „w zakresie, w jakim nakłada na starostę obowiązek cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych bez uwzględnienia okoliczności podmiotowych i przedmiotowych”, z art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
2) art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym z art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji,
3) art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 w związku z art. 84 ust. 4 ustawy – Prawo o ruchu drogowym „w zakresie, w jakim dopuszcza do jednoczesnego zastosowania wobec tej samej osoby fizycznej, w związku z tym samym zdarzeniem faktycznym, środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu diagnosty oraz cofnięcie uprawnień diagnosty w postępowaniu administracyjnym”, z art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji,
postanawia:
nadać dalszy bieg skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie

1. W skardze konstytucyjnej, wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 3 stycznia 2022 r. (data nadania), Z.S. (dalej: skarżący) – reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru – wystąpił z żądaniem przytoczonym na tle następującego stanu faktycznego:
1.1. Skarżący posiadał uprawnienia diagnosty samochodowego.
1.2. Wyrokiem z 23 czerwca 2014 r. (sygn. akt […]) Sąd Rejonowy w G.:
– uznał skarżącego winnym popełnienia czynu z art. 271 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.), polegającego na poświadczeniu nieprawdy o sprawności samochodu, podczas gdy nie przeprowadził takiego badania, i wymierzył skarżącemu karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności (punkt I sentencji);
– zawiesił warunkowo wykonanie kary orzeczonej w punkcie I na okres dwóch lat próby (punkt II sentencji);
– wymierzył skarżącemu karę grzywny w wysokości czterdziestu stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł (punkt III sentencji);
– orzekł wobec skarżącego środek karny w postaci zakazu wykonywania czynności wynikających z uprawnień diagnosty na okres jednego roku (punkt IV sentencji);
– zasądził od skarżącego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w łącznej wysokości 340 zł (punkt V sentencji).
Sąd Okręgowy w P., wyrokiem z 19 grudnia 2014 r. (sygn. akt […]), na skutek apelacji skarżącego i jego obrońcy, utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy.
1.3. Decyzją z 6 lipca 2015 r. (znak: […]) Starosta W. (dalej: organ):
– cofnął uprawnienia skarżącego do wykonywania badań technicznych pojazdów nr […] (punkt 1);
– unieważnił wydane uprawnienie nr […] (punkt 2).
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wyrok skazujący skarżącego obligował organ do cofnięcia uprawnień skarżącemu, stosownie do art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, ze zm.; dalej: p.r.d.).
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. (dalej: organ odwoławczy) decyzją z 25 stycznia 2016 r. (znak: […]) utrzymało w mocy decyzję organu w części dotyczącej cofnięcia uprawnienia oraz uchyliło decyzję organu w części dotyczącej unieważnienia wydanych uprawnień i w tym zakresie umorzyło postępowanie przed organem.
Wyrokiem z 28 lutego 2018 r. (sygn. akt […]) Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. oddalił skargę skarżącego na decyzję organu odwoławczego.
Skarga kasacyjna na powyższe orzeczenie została oddalona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 lipca 2021 r. (sygn. akt […]).
W ocenie sądów administracyjnych obu instancji wobec skarżącego prawidłowo zastosowano art. 84 ust. 3 pkt 2 p.r.d., albowiem wiążący dla organu był wyrok skazujący skarżącego za poświadczenie nieprawdy odnośnie do stanu technicznego samochodu, mimo nieprzeprowadzenia badania technicznego.
2. Zdaniem skarżącego zaskarżone przepisy p.r.d. – przez to, że wprowadzają wyłącznie jeden typ sankcji administracyjnej, jaką jest cofnięcie uprawnień do wykonywania badań technicznych, a sankcja nakładana jest „automatycznie” bez względu na okoliczności podmiotowe i przedmiotowe – naruszają art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p.TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, podczas którego Trybunał bada, czy odpowiada ona określonym przez prawo wymogom.
2. W niniejszej sprawie zakwestionowano konstytucyjność art. 84 ust. 3 pkt 2 oraz art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 w związku z art. 84 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2021 r. poz. 450, ze zm).
Zaskarżone przepisy w dacie wydania przez organ decyzji o cofnięciu uprawnienia skarżącemu miały następujące brzmienie:
„3. Starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6, stwierdzono:
1) przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania;
2) wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami.
4. W przypadku cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych, ponowne uprawnienie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna”.
3. Trybunał stwierdza, że analizowana skarga konstytucyjna spełnia przesłanki warunkujące przekazanie jej do rozpoznania merytorycznego, gdyż:
– została sporządzona w imieniu skarżącego przez adwokata (art. 44 ust. 1 u.o.t.p.TK);
– skarżący dochował terminu, o którym mowa w art. 77 ust. 1 u.o.t.p.TK, albowiem odpis wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 lipca 2021 r. (sygn. akt […]) wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącego 1 października 2021 r., a skarga została wniesiona do Trybunału w poniedziałek 3 stycznia 2022 r. (reguła z art. 115 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm., w związku z art. 165 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, Dz. U. z 2021 r. poz. 1805, ze zm. w związku z art. 36 u.o.t.p.TK);
– skarżący wyczerpał przysługującą mu drogę prawną (art. 77 ust. 1 u.o.t.p.TK), ponieważ wskazane wyżej orzeczenie jest niezaskarżalne w trybie zwykłych środków odwoławczych;
– określono przedmiot kontroli (art. 53 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p.TK);
– wskazano, które konstytucyjne prawa i wolności oraz w jaki sposób – zdaniem skarżącego – zostały naruszone (art. 53 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p.TK);
– przedstawiono uzasadnienie sformułowanych zarzutów (art. 53 ust. 1 pkt 3 u.o.t.p.TK);
– skarga nie jest obarczona nieusuwalnymi brakami formalnymi, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 1 u.o.t.p.TK;
– sformułowane w skardze zarzuty nie są oczywiście bezzasadne w rozumieniu art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p.TK.
W związku z powyższym – na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p.TK – postanowiono jak w sentencji.
Twoja sesja wygasła!
Twoja sesja wygasła
musisz odświeżyć stronę klikając na przycisk poniżej