po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej S.W. o zbadanie zgodności:
art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność
na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2099, ze zm.), „w zakresie, w jakim osobom represjonowanym
z powodu działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, w ten sposób, że pod pozorem realizacji powszechnego
obowiązku obrony zostały one powołane do pełnienia czynnej służby wojskowej, ogranicza podstawę faktyczną dochodzenia odszkodowania
za poniesioną szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę tylko do okresu od dnia 01 listopada 1982 roku do dnia 28 lutego
1983 roku”, z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 w związku z art. 2 oraz z art. 41 ust. 5 w związku z art. 77 ust.
1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,