W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 5 lipca 2003 r. zarzucono wyrokowi Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 12 lutego 2002 r. (sygn. akt II Ca 917/02) oddalającemu w części apelację od wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy z 7 sierpnia 2002 r. (sygn. akt I C 295/01) naruszenie praw konstytucyjnych określonych w art. 2 oraz art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 i 32 Konstytucji RP, a także naruszenie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania przetargów na zbycie nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy (Dz. U. Nr 9, poz. 30 ze zm.).

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 1 września 2003 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej poprzez wskazanie przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, które skarżący czyni przedmiotem skargi oraz określenie, w jaki sposób wydanie wskazanych w skardze rozstrzygnięć w oparciu o zakwestionowane przepisy doprowadziło do naruszenia przysługujących skarżącemu konstytucyjnych praw lub wolności.

W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącego nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, iż do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącego 5 września 2003 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 1 września 2003 r., żadne pismo pełnomocnika.

W tym stanie rzeczy jest oczywiste, iż w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki formalne skargi konstytucyjnej o sygn. Ts 121/03 i z tego względu na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.