Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP podstawą wystąpienia ze skargą konstytucyjną jest naruszenie podmiotowych praw lub
wolności o charakterze konstytucyjnym przysługujących skarżącemu. Zgodnie z tym przepisem podstawą wystąpienia ze skargą konstytucyjną
jest wykazanie, iż w związku z wydaniem konkretnego orzeczenia organu władzy publicznej doszło do naruszenia podmiotowych
praw lub wolności o charakterze konstytucyjnym. Jak wynika z treści skargi konstytucyjnej i uzupełniającego ją pisma z 3 października
2003 r. skarżący przyjął za podstawę tej skargi naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej oraz zasady równości. Wyprowadzona
z treści art. 2 Konstytucji RP zasada ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego prawa ma charakter gwarancyjny
i samodzielnie nie określa podmiotowych praw lub wolności. Jej naruszenie może więc stanowić podstawę skargi konstytucyjnej
wyłącznie wówczas, gdy zostanie ona odniesiona do konkretnych praw lub wolności skarżącego znajdujących się pod ochroną konstytucji
(por. postanowienia TK z: 17 lutego 1999 r., sygn. Ts 154/98, OTK ZU nr 2/1999, poz. 34; 21 września 1999 r., sygn. Ts 57/99 OTK ZU nr 2(32)/2000, poz. 71). Podobnie określona w art. 32 Konstytucji
RP zasada równości nie wyraża bezpośrednio praw lub wolności o charakterze podmiotowym. Ma ona natomiast charakter gwarancyjny.
Trybunał Konstytucyjny podtrzymuje pogląd, w myśl którego „odwołanie się do naruszenia przez określoną regulację zasady równości
musi być poprzedzone wskazaniem, w zakresie jakiego konstytucyjnie chronionego prawa lub wolności przysługującego skarżącemu
równość ta powinna być zachowana” (por. postanowienia z: 17 lutego 1999 r., sygn. Ts 154/99, OTK ZU nr 2/1999, poz. 34; 17 czerwca 1998 r., sygn. Ts 48/98,
OTK ZU nr 4/1998, poz. 59; 3 listopada 1998 r., sygn. Ts 116/98, OTK ZU nr 1/1999, poz. 10; 1 marca 1999 r., OTK ZU nr 2/2000,
poz. 72; 30 listopada 1999 r., sygn. Ts 97/99, OTK ZU nr 1/2000, poz. 19 oraz postanowienie pełnego składu TK z 24 października
2001 r., sygn. SK 10/01, OTK ZU nr 7/2001, poz. 225). W skardze konstytucyjnej będącej przedmiotem niniejszego rozpoznania
wstępnego, skarżący ani nie wskazał konkretnych praw o charakterze podmiotowym, które wywodzi z zasady równości, ani też nie
powiązał zarzutu naruszenia tej zasady z żadnym z przysługujących mu podmiotowych praw lub wolności, korzystających z ochrony
konstytucyjnej.
Skarga konstytucyjna ma charakter indywidualnego środka ochrony praw i wolności o charakterze konstytucyjnym. Konieczne jest
więc wykazanie, iż stosowanie zakwestionowanej w skardze regulacji prawnej prowadzi do naruszenia konkretnego podmiotowego
prawa lub wolności określonego w Konstytucji RP. Niespełnienie tej przesłanki czyni niedopuszczalnym merytoryczne rozpoznanie
skargi konstytucyjnej.